Σε μία σύντομη αλλά σημαντική ανακοίνωση (ορόσημο για τους σύγχρονους λαϊκούς αγώνες στη χώρα μας) κατέληξε η ανοιχτή συνέλευση της "Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης (Αθήνας) στον αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής".
Οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής στη Θεσσαλονίκη, απλήρωτοι από τον Μάιο του 2011 και σε επίσχεση εργασίας, αγωνίζονται να κάνουν πράξη, το ότι εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε χωρίς αφεντικά.
Αγωνιζόμαστε μαζί τους στηρίζοντας την απόφασή τους να περάσει το εργοστάσιο στα χέρια των εργαζομένων, για την αυτοδιαχείριση του εργοστασίου, ως λύση για να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και τα δεδουλευμένα των εργαζομένων.
Ο αγώνας αυτός αφορά ολόκληρη την κοινωνία, καθώς θέτει άμεσα επί τάπητος το δρόμο της αυτοδιαχείρισης και του αμεσοδημοκρατικού εργατικού συνεταιρισμού ως απάντηση στην κρίση και στην επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους. Ως το αναγκαίο βήμα για να πάρουμε εμείς, οι δημιουργοί του πλούτου, την παραγωγή και ολόκληρη τη ζωή μας στα χέρια μας.
Όπως δείχνουν και πολλά υπαρκτά και επιτυχημένα παραδείγματα σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι ένας δρόμος ανταγωνιστικός προς τις υπάρχουσες σχέσεις εκμετάλλευσης, ανισότητας και ιεραρχίας, που δεν επιζητεί απλώς να περισώσει την προηγούμενη κατάσταση αλλά να ανοίξει παράθυρα προς μια διαφορετική οργάνωση της παραγωγής και κατανομή των προϊόντων της με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το κέρδος των λίγων.
Παράλληλα είναι ένας δρόμος που ρίχνει τα τείχη των συντεχνιακών περιχαρακώσεων και των διαιρέσεων των εργαζομένων, αφού μπορεί να κινητοποιήσει και να συνενώσει όλο το «περιττό» για το κεφάλαιο εργατικό δυναμικό, από τους νεολαίους της επισφάλειας μέχρι τους εργαζόμενους στις βιομηχανικές ζώνες, από τους ανέργους μέχρι τους μετανάστες, για την επιβίωση, τη δημιουργία και την ελευθερία μέσω μιας άλλης αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας.
Βεβαίως πρόκειται για δύσκολο δρόμο που βρίσκεται και θα βρίσκεται όλο και περισσότερο αντιμέτωπος με το κεφάλαιο και το κράτος. Γι' αυτό η πλατιά κοινωνική ουσιαστική αλληλεγγύη και στήριξη είναι προϋπόθεση για την επιτυχία κάθε τέτοιου εγχειρήματος, και ταυτόχρονα κάθε νίκη σε αυτόν τον αγώνα μπορεί να λειτουργεί πολλαπλασιαστικά για την εξάπλωση και την ενδυνάμωση του παραδείγματος της αυτοδιαχείρισης.
Καλούμε τα σωματεία, τις εργατικές συλλογικότητες, τις συνελεύσεις γειτονιάς, όλους τους εργαζόμενους και τους ανέργους να στηρίξουν με κάθε μέσο τον δίκαιο αγώνα των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής. Να πλαισιώσουν την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης και τον κοινό μας αγώνα. Να συμβάλλουμε όλοι μας στη δημιουργία ενός πανελλαδικού δικτύου πολιτικής και οικονομικής υποστήριξης του πολύμορφου αγώνα και της ίδιας της αυτοδιαχειριζόμενης λειτουργίας του εργοστασίου.
Το ζήτημα έχει τεθεί: Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε εμείς!
Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης (Αθήνας)
στον αγώνα των εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική
_______________
Αυτή την ανακοίνωση, τη δημοσίευσε στο διαδίκτυο το blog της εφημερίδας "Δράση". Η σχετική ανάρτηση, αναφέρει:
Αποφασίστηκαν τα εξής:
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ (από Omadeon).
1) Οι λαϊκές κινητοποιήσεις που έχουν στόχο την αυτοδιαχείριση, δεν διαφέρουν σε τίποτα από άλλες εξίσου σημαντικές μορφές λαϊκών αγώνων,π.χ. τον πολύμηνο αγώνα των χαλυβουργών Ασπροπύργου. Απλώς, είναι πιο πιθανό να… πετύχουν τους στόχους τους(!), αφού προτάσσουν άμεσες, πρακτικά εφικτές, πολύ πιο αποδοτικές λύσεις στα προβλήματα που έφερε η κρίση, με επίκεντρο το νέο σύνθημα:
Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε εμείς!
(=Περιττός δεν είναι ο εργάτης, αλλά ο κεφαλαιοκράτης).
2) Οπως συνέβη και με την απεργία των Χαλυβουργών, αυτή η ανακοίνωση κάνει έκκληση για πολιτική και οικονομική υποστήριξη του αγώνα (από τον υπόλοιπο λαό). Με μια μεγάλη διαφορά, όμως. Ο επιθυμητός στόχος εδώ, δεν είναι να γυρίσουν οι απολυμένοι στις δουλειές τους, ή να δοθούν πιο υποφερτοί μισθοί, δηλαδή γενικά "να πάνε όλα καλά", τόσο για τους εργαζόμενους, όσο για τους καπιταλιστές. Ο επιθυμητός στόχος εδώ είναι πολύ πιο ριζοσπαστικός, αλλά και ταυτόχρονα πολύ πιο… ρεαλιστικός: ΔΕΝ ζητάει αυξήσεις και (ανύπαρκτα πια) λεφτά. Ζητάει να π εράσει ΟΛΗ η διαχείριση ΚΑΙ η ιδιοκτησία του εργοστασίου, στους ίδιους τους εργαζόμενούς του, καθιστώντας τους υπεύθυνους για τη λειτουργία και την οικονομική επιβίωση του εργοστασίου, αφού οι άχρηστοι και περιττοί πια καπιταλιστές, ούτε… κέρδη της προκοπής καταφέρνουν πια να μαζέψουν, ούτε και μισθούς ανθρώπινους μπορούν (ή θέλουν) πια να δώσουν. Ε, ΟΚ: Με γειά τους με χαρά τους, τότε Αντε γειααα… Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε εμείς! If you can't, We can…. Don't worry: your own workers are taking over your business.
ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ για ΕΝΙΣΧΥΣΗ των εργαζόμενων της "Βιομηχανικής Μεταλλευτικής":
Οσον αφορά, τώρα, την οικονομική στήριξη του αγώνα τους, οι εργαζόμενοι της "Βιομηχανικής Μεταλλευτικής" θα μπορούσαν να κάνουν το εξής:
-Να αποφασίσουν (από τώρα) ότι ένα ποσοστό (όχι μεγάλο, αλλά σημαντικό, π.χ. 10-20%) της επιχείρησής τους, αντί να ανήκει στους ίδιους, να ανήκει σε "λαϊκές μετοχές" τις οποίες μπορούν οι ίδιοι να διανέμουν, με κάποια μορφή "κουπονιών", σε κάθε άνθρωπο που συνεισφέρει οικονομικά στον αγώνα τους. (Δεν ξέρω τις νομικές και άλλες τυπικές επιπτώσεις μιας τέτοιας ενέργειας, αλλά… ας τις ερευνήσει κάποιος). Και όταν λέω "λαϊκές μετοχές" αποκλείω φυσικά τους μεγαλο-μετόχους , την τοκογλυφία και την κερδοσκοπία. Αλλά ας αποφασιστεί έστω ένα ελάχιστ ο, έστω και μικρό ή τυπικό… επιτόκιο (!!!) σε όλα αυτά τα κουπόνια, μετατρέποντας εν μέρει την επιχείρηση σε είδος… mini credit union (αργότερα), αλλά και διευκολύνοντας πολύ τη συλλογή οικονομικών πόρων ΤΩΡΑ.
Τώρα, αυτή η… τρελή ιδέα μου, ίσως κάνει "ορθόδοξους" κομμουνιστές να… ανατριχιάσουν (χεχε), αλλά στην πράξη δεν είναι τίποτα καινούργιο, ούτε και… (φιλο)καπιταλιστικό. Για να προχωρήσει αποδοτικά ένας συναιτερισμός στη σημερινή εποχή (της άγριας καπιταλιστικής αγοράς) πρέπει να συνδυάσει πολλά συστατικά μαζί, σε ένα κράμα που αποδίδει συνολικά στη σωστή κατεύθυνση, όχι μόνο από πολιτική άποψη αλλά και (ιδίως) από οικονομική άποψη. Οι ΙΔΙΟΙ οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι (οι κύριοι) ιδιοκτήτες της κολλεκτίβας τους, αλλά αυτό δεν αποκ� �είει ένα ΜΙΚΡΟ μέρος της να χρηματοδοτείται από φίλους και μικρο-μετόχους που δεν είναι μέλη της εταιρείας, αλλά συνεισφέρουν κι αυτοί με τον τρόπο τους, χωρίς να… χάνουν. Οπότε, αντί να πάνε τα λεφτά της αποταμίευσής τους σε κάποια… άχρηστη και διεφθαρμένη τράπεζα, όλοι αυτοί οι μικρο-μέτοχοι κάνουν πολύ καλύτερη τοποθέτηση αν ενισχύσουν (συμμετέχοντας και σε) αυτο-διαχειριζόμενες επιχειρήσεις, όπως η (αυτο-διαχειριζόμενη) Βιομηχανική Μεταλλευτική. Είπαμε όμως, σε ένα σχετικά ΜΙΚΡΟ ποσοστό της εταιρείας (π.χ. 10%, 20%… ίσως μέχρι και 30%).< br />
Οπως είχε καταδειχθεί, με βάση στατιστικά κ.ά. στοιχεία, ένας αυτο-διαχειριζόμενος συνεταιρισμός είναι πολύ πιο ανθεκτικός στην οικονομική κρίση, πολύ πιο παραγωγικός και αποδοτικός (αποδεδειγμένα) από καπιταλιστικές εταιρείες, διότι δεν τρέφει… παράσιτα, όπως… αφεντικά, επενδυτές, κεφαλαιούχους ή… τζογαδόρους του χρηματιστηρίου!! Δεν έρχονται δηλαδή, κάθε τόσο και λιγάκι, να… του τρυγήσουν το "μέλι" μεγαλο-μέτοχοι, ούτε τρέφει χρυσοπληρωμένα μεγαλο-στελέχη. Από κάθε άποψη, κοινωνική, οικονομική και πολιτική, η αυτο-διαχείριση είναι ο καλύτερος τρόπος (όχι μόνο) για την κοινωνική οργάνωση της παραγωγής (αλλά) και για την επίλυση του συνόλου των καυτών κοινωνικών προβλημάτων "λόγω της κρίσης"
Οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής στη Θεσσαλονίκη, απλήρωτοι από τον Μάιο του 2011 και σε επίσχεση εργασίας, αγωνίζονται να κάνουν πράξη, το ότι εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε χωρίς αφεντικά.
Αγωνιζόμαστε μαζί τους στηρίζοντας την απόφασή τους να περάσει το εργοστάσιο στα χέρια των εργαζομένων, για την αυτοδιαχείριση του εργοστασίου, ως λύση για να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και τα δεδουλευμένα των εργαζομένων.
Ο αγώνας αυτός αφορά ολόκληρη την κοινωνία, καθώς θέτει άμεσα επί τάπητος το δρόμο της αυτοδιαχείρισης και του αμεσοδημοκρατικού εργατικού συνεταιρισμού ως απάντηση στην κρίση και στην επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους. Ως το αναγκαίο βήμα για να πάρουμε εμείς, οι δημιουργοί του πλούτου, την παραγωγή και ολόκληρη τη ζωή μας στα χέρια μας.
Όπως δείχνουν και πολλά υπαρκτά και επιτυχημένα παραδείγματα σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι ένας δρόμος ανταγωνιστικός προς τις υπάρχουσες σχέσεις εκμετάλλευσης, ανισότητας και ιεραρχίας, που δεν επιζητεί απλώς να περισώσει την προηγούμενη κατάσταση αλλά να ανοίξει παράθυρα προς μια διαφορετική οργάνωση της παραγωγής και κατανομή των προϊόντων της με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το κέρδος των λίγων.
Παράλληλα είναι ένας δρόμος που ρίχνει τα τείχη των συντεχνιακών περιχαρακώσεων και των διαιρέσεων των εργαζομένων, αφού μπορεί να κινητοποιήσει και να συνενώσει όλο το «περιττό» για το κεφάλαιο εργατικό δυναμικό, από τους νεολαίους της επισφάλειας μέχρι τους εργαζόμενους στις βιομηχανικές ζώνες, από τους ανέργους μέχρι τους μετανάστες, για την επιβίωση, τη δημιουργία και την ελευθερία μέσω μιας άλλης αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας.
Βεβαίως πρόκειται για δύσκολο δρόμο που βρίσκεται και θα βρίσκεται όλο και περισσότερο αντιμέτωπος με το κεφάλαιο και το κράτος. Γι' αυτό η πλατιά κοινωνική ουσιαστική αλληλεγγύη και στήριξη είναι προϋπόθεση για την επιτυχία κάθε τέτοιου εγχειρήματος, και ταυτόχρονα κάθε νίκη σε αυτόν τον αγώνα μπορεί να λειτουργεί πολλαπλασιαστικά για την εξάπλωση και την ενδυνάμωση του παραδείγματος της αυτοδιαχείρισης.
Καλούμε τα σωματεία, τις εργατικές συλλογικότητες, τις συνελεύσεις γειτονιάς, όλους τους εργαζόμενους και τους ανέργους να στηρίξουν με κάθε μέσο τον δίκαιο αγώνα των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής. Να πλαισιώσουν την Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης και τον κοινό μας αγώνα. Να συμβάλλουμε όλοι μας στη δημιουργία ενός πανελλαδικού δικτύου πολιτικής και οικονομικής υποστήριξης του πολύμορφου αγώνα και της ίδιας της αυτοδιαχειριζόμενης λειτουργίας του εργοστασίου.
Το ζήτημα έχει τεθεί: Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε εμείς!
Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης (Αθήνας)
στον αγώνα των εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική
_______________
Αυτή την ανακοίνωση, τη δημοσίευσε στο διαδίκτυο το blog της εφημερίδας "Δράση". Η σχετική ανάρτηση, αναφέρει:
Αποφασίστηκαν τα εξής:
- Η συμμετοχή της Πρωτοβουλίας στο μπλοκ των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής στην πορεία της ΔΕΘ, στις 8/9, στην Καμάρα.
- Η διοργάνωση εκδήλωσης-συζήτησης στην Αθήνα με συμμετοχή εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής και εργαζόμενου από την αυτοδιαχειριζόμενη Ζανόν της Αργεντινής.
- Η διοργάνωση μεγάλης συναυλίας αλληλεγγύης και οικονομικής στήριξης των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής.
- Η πραγματοποίηση νέας ανοιχτής συνέλευσης, τη Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου, 8:00 μμ, στο Πολυτεχνείο.
- Η οργάνωση εξορμήσεων ενημέρωσης σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, με το παρακάτω κείμενο που διαμορφώθηκε στη συνέλευση:
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ (από Omadeon).
1) Οι λαϊκές κινητοποιήσεις που έχουν στόχο την αυτοδιαχείριση, δεν διαφέρουν σε τίποτα από άλλες εξίσου σημαντικές μορφές λαϊκών αγώνων,π.χ. τον πολύμηνο αγώνα των χαλυβουργών Ασπροπύργου. Απλώς, είναι πιο πιθανό να… πετύχουν τους στόχους τους(!), αφού προτάσσουν άμεσες, πρακτικά εφικτές, πολύ πιο αποδοτικές λύσεις στα προβλήματα που έφερε η κρίση, με επίκεντρο το νέο σύνθημα:
Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε εμείς!
(=Περιττός δεν είναι ο εργάτης, αλλά ο κεφαλαιοκράτης).
2) Οπως συνέβη και με την απεργία των Χαλυβουργών, αυτή η ανακοίνωση κάνει έκκληση για πολιτική και οικονομική υποστήριξη του αγώνα (από τον υπόλοιπο λαό). Με μια μεγάλη διαφορά, όμως. Ο επιθυμητός στόχος εδώ, δεν είναι να γυρίσουν οι απολυμένοι στις δουλειές τους, ή να δοθούν πιο υποφερτοί μισθοί, δηλαδή γενικά "να πάνε όλα καλά", τόσο για τους εργαζόμενους, όσο για τους καπιταλιστές. Ο επιθυμητός στόχος εδώ είναι πολύ πιο ριζοσπαστικός, αλλά και ταυτόχρονα πολύ πιο… ρεαλιστικός: ΔΕΝ ζητάει αυξήσεις και (ανύπαρκτα πια) λεφτά. Ζητάει να π εράσει ΟΛΗ η διαχείριση ΚΑΙ η ιδιοκτησία του εργοστασίου, στους ίδιους τους εργαζόμενούς του, καθιστώντας τους υπεύθυνους για τη λειτουργία και την οικονομική επιβίωση του εργοστασίου, αφού οι άχρηστοι και περιττοί πια καπιταλιστές, ούτε… κέρδη της προκοπής καταφέρνουν πια να μαζέψουν, ούτε και μισθούς ανθρώπινους μπορούν (ή θέλουν) πια να δώσουν. Ε, ΟΚ: Με γειά τους με χαρά τους, τότε Αντε γειααα… Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε εμείς! If you can't, We can…. Don't worry: your own workers are taking over your business.
ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ για ΕΝΙΣΧΥΣΗ των εργαζόμενων της "Βιομηχανικής Μεταλλευτικής":
Οσον αφορά, τώρα, την οικονομική στήριξη του αγώνα τους, οι εργαζόμενοι της "Βιομηχανικής Μεταλλευτικής" θα μπορούσαν να κάνουν το εξής:
-Να αποφασίσουν (από τώρα) ότι ένα ποσοστό (όχι μεγάλο, αλλά σημαντικό, π.χ. 10-20%) της επιχείρησής τους, αντί να ανήκει στους ίδιους, να ανήκει σε "λαϊκές μετοχές" τις οποίες μπορούν οι ίδιοι να διανέμουν, με κάποια μορφή "κουπονιών", σε κάθε άνθρωπο που συνεισφέρει οικονομικά στον αγώνα τους. (Δεν ξέρω τις νομικές και άλλες τυπικές επιπτώσεις μιας τέτοιας ενέργειας, αλλά… ας τις ερευνήσει κάποιος). Και όταν λέω "λαϊκές μετοχές" αποκλείω φυσικά τους μεγαλο-μετόχους , την τοκογλυφία και την κερδοσκοπία. Αλλά ας αποφασιστεί έστω ένα ελάχιστ ο, έστω και μικρό ή τυπικό… επιτόκιο (!!!) σε όλα αυτά τα κουπόνια, μετατρέποντας εν μέρει την επιχείρηση σε είδος… mini credit union (αργότερα), αλλά και διευκολύνοντας πολύ τη συλλογή οικονομικών πόρων ΤΩΡΑ.
Τώρα, αυτή η… τρελή ιδέα μου, ίσως κάνει "ορθόδοξους" κομμουνιστές να… ανατριχιάσουν (χεχε), αλλά στην πράξη δεν είναι τίποτα καινούργιο, ούτε και… (φιλο)καπιταλιστικό. Για να προχωρήσει αποδοτικά ένας συναιτερισμός στη σημερινή εποχή (της άγριας καπιταλιστικής αγοράς) πρέπει να συνδυάσει πολλά συστατικά μαζί, σε ένα κράμα που αποδίδει συνολικά στη σωστή κατεύθυνση, όχι μόνο από πολιτική άποψη αλλά και (ιδίως) από οικονομική άποψη. Οι ΙΔΙΟΙ οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι (οι κύριοι) ιδιοκτήτες της κολλεκτίβας τους, αλλά αυτό δεν αποκ� �είει ένα ΜΙΚΡΟ μέρος της να χρηματοδοτείται από φίλους και μικρο-μετόχους που δεν είναι μέλη της εταιρείας, αλλά συνεισφέρουν κι αυτοί με τον τρόπο τους, χωρίς να… χάνουν. Οπότε, αντί να πάνε τα λεφτά της αποταμίευσής τους σε κάποια… άχρηστη και διεφθαρμένη τράπεζα, όλοι αυτοί οι μικρο-μέτοχοι κάνουν πολύ καλύτερη τοποθέτηση αν ενισχύσουν (συμμετέχοντας και σε) αυτο-διαχειριζόμενες επιχειρήσεις, όπως η (αυτο-διαχειριζόμενη) Βιομηχανική Μεταλλευτική. Είπαμε όμως, σε ένα σχετικά ΜΙΚΡΟ ποσοστό της εταιρείας (π.χ. 10%, 20%… ίσως μέχρι και 30%).< br />
Οπως είχε καταδειχθεί, με βάση στατιστικά κ.ά. στοιχεία, ένας αυτο-διαχειριζόμενος συνεταιρισμός είναι πολύ πιο ανθεκτικός στην οικονομική κρίση, πολύ πιο παραγωγικός και αποδοτικός (αποδεδειγμένα) από καπιταλιστικές εταιρείες, διότι δεν τρέφει… παράσιτα, όπως… αφεντικά, επενδυτές, κεφαλαιούχους ή… τζογαδόρους του χρηματιστηρίου!! Δεν έρχονται δηλαδή, κάθε τόσο και λιγάκι, να… του τρυγήσουν το "μέλι" μεγαλο-μέτοχοι, ούτε τρέφει χρυσοπληρωμένα μεγαλο-στελέχη. Από κάθε άποψη, κοινωνική, οικονομική και πολιτική, η αυτο-διαχείριση είναι ο καλύτερος τρόπος (όχι μόνο) για την κοινωνική οργάνωση της παραγωγής (αλλά) και για την επίλυση του συνόλου των καυτών κοινωνικών προβλημάτων "λόγω της κρίσης"
Πηγή: http://www.ramnousia.com/
No comments:
Post a Comment