Friday, May 31, 2013

Γαλλία: Νέα επίπεδα ρεκόρ αύξησης της ανεργίας (Βίντεο)

Νέα αύξηση, κατά 39.800 άτομα, σημείωσε ο αριθμός των ανέργων στην Γαλλία τον Απρίλιο.
Έφτασε έτσι τα 3.264.400 άτομα, κάτι που αποτελεί νέο ιστορικό ρεκόρ, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το γαλλικό υπουργείο Εργασίας.
Έπειτα από ένα χρόνο συνεχούς αύξησης των εγγεγραμμένων στους καταλόγους των ανέργων, το ποσοστό τους επί του συνόλου του ενεργού εργατικού δυναμικού έφθασε το 12,5%. 
Εάν συνυπολογιστούν τα πρόσωπα που έχουν....
Διαβάστε τη συνέχεια....
Πηγή: http://pkampas.blogspot.com/

BINTEO: Την πέταξε στις γραμμές του μετρό..


Την γρονθοκόπησε, την έσυρε και την πέταξε στις γραμμές του μετρό. Αδίίστακτος ένας άστεγος σε σταθμό του μετρό στη Φιλαδέλφεια, επιτέθηκε σε νεαρή που περίμενε τον συρμό, την γρονθοκόπηση και την πέταξε στις γραμμές. Ολα αυτά για να της αρπάξει την τσάντα. Για καλή της τύχη δεν περνούσε τρένο...
Ο άστεγος συνελήφθη βεβαίως, καθώς κατεγράφη από τις κάμερες. 


Read more: http://www.osybusdrivers.com

Πηγή: http://www.greekznews.com/

Ανησυχία στην κυβέρνηση για την επίθεση σε χώρο με παιδιά

Ανησυχία στην κυβέρνηση για την επίθεση σε χώρο με παιδιάΑμέσως μετά την έκρηξη της βόμβας στο εμπορικό κέντρο «The Mall», στο Μαρούσι, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη και Δημόσιας Τάξης, Νίκος Δένδιας, συγκάλεσε έκτακτη σύσκεψη στην Κατεχάκη, ενώ προηγήθηκε ενημέρωση του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά.

Ο πρωθυπουργός ενημερώθηκε από την πρώτη στιγμή για την έκρηξη της βόμβας και είναι σε συνεχή επικοινωνία με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, καθώς και με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Σίμο Κεδίκογλου.

Κυβερνητικά στελέχη επισημαίνουν ότι προκαλεί ιδιαίτερο προβληματισμό το γεγονός ότι η έκρηξη σημειώθηκε σε ώρα που στο συγκεκριμένο χώρο υπάρχουν παιδιά.

«Τέτοιες ενέργειες πλήττουν το δημοκρατικό πολίτευμα και προσπαθούν να το αποσταθεροποιήσουν. Η δημοκρατία δεν φοβάται την τρομοκρατία, τέτοιες ενέργειες δεν θα κάμψουν το ηθικό και το φρόνημα κανενός» σχολίασε στον Σκάι ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, Χαράλαμπος Αθανασίου, καταδικάζοντας την επίθεση.

Το περιστατικό καταδίκασαν επίσης, με δηλώσεις τους στον Σκάι, οι βουλευτές της ΝΔ Κώστας Τασούλας και του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Τσουκαλάς.

Σε αναρτησή του στο twitter, ο βουλευτής της ΝΔ Άδωνις Γεωργιάδης έγραψε: «Πόσο άρρωστοι πρέπει να είναι κάποιοι για να βάλουν βόμβα σε δημόσιο χώρο, διακινδυνεύοντας ζωές αθώων; Ζήτω η ΆκραΑριστερά… ντροπή!».

Την καταδίκη τους για την βομβιστική επίθεση στο εμπορικό κέντρο The Mall εξέφρασαν με ανακοινώσεις τους η ΔΗΜΑΡ και το ΚΚΕ.

«Η σημερινή εγκληματική ενέργεια αποτελεί πράξη τυφλής βίας και μάλιστα σε ένα χώρο που υπήρχαν μικρά παιδιά. Η τρομοκρατία, πλέον, απειλεί την κοινωνία» αναφέρει η Δημοκρατική Αριστερά «Είναι μια άκρως επικίνδυνη και ύποπτη ενέργεια. Εντάσσεται στο σχεδιασμό εκφοβισμού του λαού και προσφέρει υπηρεσίες σε όσους επιδιώκουν την ενδυνάμωση των μηχανισμών καταστολής και τρομοκράτησης του λαού» τονίζει το γραφείο Τύπου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Πηγή: protothema.gr

Πηγή: http://www.greekznews.com/

Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε..


Επειδή ακούω και διαβάζω κάθε είδους βλακεία ως προς το γιατί "όλοι γράφουν οτι είναι Αλβανός αυτός που άρπαξε τη 13χρονη": Στη δημοσιογραφική εξιστόρηση των γεγονότων (και όχι μόνο), ο προσδιορισμός είναι αναγκαίος. Το να αναφέρεις ότι ο κατηγορούμενος είναι Αλβανός, Πακιστανός, Γερμανός, Ιταλός, Άγγλος (το ημεδαπός - Έλληνας, εξαλείφεται, λόγω του τόπου στον οποίο "παράγεται" η είδηση, εκτός και αν πρόκειται για Έλληνα που έδρασε στο εξωτερικό) δεν έχει ρατσιστικά κίνητρα.
 Έχει τα ίδια κίνητρα που ο Γερμανός δημοσιογράφος γράφει ότι "Νεοναζί σκότωσαν Τούρκους και Έλληνες μετανάστες στο Μόναχο" (και όχι "Ομάδα ανθρώπων σκότωσε άλλους ανθρώπους", γιατί θα ήταν εκούσια διαστρέβλωση), ή ο Αμερικανός γράφει ότι "Γεωργιανός ήταν ο δράστης της βομβιστικής επίθεσης στη Βοστόνη" (και όχι "ένας κύριος με καμπυλωτή μύτη έβαλε τις βόμβες"). 
Να μη χάνουμε τη λογική μας μεσα σε αυτή την αντιρατσιστική μανία που έχει πιάσει πολλούς κρυφοφασίστες και παπαγαλάκια του συστήματος... 

Πηγή: http://www.eglimatikotita.gr/

Πλήρης κάλυψη στη Ρεπούση από την ΔΗΜΑΡ, μέσω Παπαδόπουλου (Ηχητικό)

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ: "Ας διαβάσει κάποιος επί της ουσίας αυτά που λέει η κ. Ρεπούση ως ιστορικός και ας την κρίνει γι' αυτές τις απόψεις...",δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου της ΔΗΜΑΡ Ανδρέας Παπαδόπουλος, μιλώντας στο "Radio Marconi 96,1 F.M." του Βόλου και στην εκπομπή "Συμβαίνει Τώρα"του Αντώνη Κουμιώτη
e-volos.gr
Ακούστε τη σχετική του δήλωση:


Πηγή: http://www.eglimatikotita.gr/

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ ΣΗΜΕΡΑ! ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ.



Συνήθεια που έγινε λατρεία...μαγκιά... απόλαυση...διαφυγή από τους καημούς της καρδιάς και τα βάσανα...άραγε τι απ αυτά είναι για τον καθένα το τσιγάρο...το οποίο για πολλούς αποτελεί απαραίτητο αξεσουάρ στην καθημερινότητα του...

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας με απόφαση που πήρε το 1988 καθιέρωσε την 31 Μαΐου κάθε χρόνου ως παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος , για να μας υπενθυμίζει τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος.


Το κάπνισμα θεωρείται απόλαυση..πολλοί το έχουν ταυτίσει και το έχουν συνδυάσει με τον καφέ τους , το φαγητό τους, το ποτό τους στην βραδινή τους έξοδο.Έχει εξαπλωθεί παγκοσμίως και στηρίζει τη παγκόσμια οικονομία...το κάπνισμα όμως είναι επιβλαβές και οι επιδράσεις του στην υγεία πολλές φορές είναι καταστροφικές.


ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ
-ΕΜΦΥΣΗΜΑ
Το εμφύσημα καταστρέφει αργά τους πνεύμονες κάνοντας την αναπνοή τόσο δύσκολη που ακόμη κι ένας απλός περίπατος είναι αδύνατος. Παρ' όλο που η ζημιά που έχει ήδη γίνει δεν επανέρχεται, μπορείς να αποτρέψεις παραπέρα ζημιά διακόπτοντας το κάπνισμα.


ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΡΚΙΝΟΙ
Ο καρκίνος του πνεύμονα προκαλείται από τη πίσσα και τη νικοτίνη στο καπνό του τσιγάρου. Το κάπνισμα επίσης προκαλεί καρκίνους στα χείλη, τη στοματική κοιλότητα, το λαιμό, το λάρυγγα και την κύστη και είναι πάντα παράγων κινδύνου για καρκίνους στο πάγκρεας, το στομάχι, τη μήτρα και τα νεφρά.


-ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Οι καρδιοαγγειακές ασθένειες προκαλούνται από τη νικοτίνη και το μονοξείδιο του άνθρακα στα τσιγάρα.


-ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ
Πολλές γυναίκες που καπνίζουν είναι λιγότερο γόνιμες από τις μη καπνίστριες. Τους παίρνει περισσότερο καιρό για να συλλάβουν και είναι πολύ πιο πιθανό να έχουν αποβολή.


-ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ
Οι άντρες που καπνίζουν πιθανόν να υποφέρουν από ανικανότητα, η οποία οφείλεται σε ζημιά στα αιμοφόρα αγγεία στο πέος.

-ΧΑΜΗΛΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΟΡΜΟΝΗΣ
Το κάπνισμα μειώνει το σύνολο της ορμόνης των οιστρογόνων στο σώμα.


-ΠΑΙΔΙΑ
Τα παιδιά των οποίων οι γονείς καπνίζουν είναι πολύ πιθανό να πάθουν πνευμονία και βρογχίτιδα στον πρώτο χρόνο της ζωής τους από τα παιδιά των μη καπνιστών γονέων. Επίσης είναι πολύ πιθανό να υποφέρουν από πολύ συχνές και σοβαρές κρίσεις άσθματος. Και τα μεγαλύτερα παιδιά είναι πολύ πιθανό να δοκιμάζουν το τσιγάρο ή να γίνουν καπνιστές αν ένας ή και οι δύο γονείς καπνίζουν.


-ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ
Παθητικό κάπνισμα ονομάζεται η εισπνοή καπνού που προέρχεται από τα τσιγάρα άλλων ανθρώπων. Μπορεί να προκαλέσει καρκίνο ή άλλες ζημιές στους πνεύμονες και καρδιακές παθήσεις. Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν επιτρέπεται το κάπνισμα στους περισσότερους κλειστούς δημόσιους χώρους και γραφεία.


ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Το κάπνισμα σκοτώνει έως και τους μισούς χρήστες του.
Το κάπνισμα σκοτώνει περίπου 6 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο, εκ των οποίων πάνω από 5 εκατομμύρια από την άμεση χρήση του καπνού και πάνω από 600 000 οι μη καπνιστές που εκτίθενται σε παθητικό κάπνισμα. Εάν δεν ληφθεί επείγουσα δράση, ο ετήσιος αριθμός θανάτων θα μπορούσε να αυξηθεί σε περισσότερο από οκτώ εκατομμύρια μέχρι το 2030.


Σχεδόν το 80% του ενός δισεκατομμυρίου του κόσμου καπνιστές ζουν σε χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος χώρες.
Η κατανάλωση των προϊόντων καπνού αυξάνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, αν και μειώνεται σε ορισμένες υψηλού εισοδήματος και άνω μεσαίου εισοδήματος χώρες.


Πάνω από το 40% των παιδιών έχουν τουλάχιστον ένα γονέα καπνίσματος.


Το παθητικό κάπνισμα προκαλεί περισσότερους από 600 000 πρόωρους θανάτους ετησίως.


Κάτω από 11% του πληθυσμού του κόσμου προστατεύονται από ολοκληρωμένη εθνική νόμους απαγόρευσης του καπνίσματος.
Ο αριθμός των ατόμων που προστατεύονται από το παθητικό κάπνισμα υπερδιπλασιάστηκαν σε 739 εκατ. ευρώ το 2010 από 354 εκατ. το 2008.


Οι φόροι αποθαρρύνουν τη χρήση καπνού
Φόροι καπνού είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να μειωθεί η χρήση του καπνού, ιδίως μεταξύ των νέων και των φτωχών. Μια αύξηση των φόρων που αυξάνει τις τιμές του καπνού κατά 10% μειώνει την κατανάλωση καπνού κατά περίπου 4% στις χώρες υψηλού εισοδήματος χώρες και έως και 8% στις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος χώρες.


Μόνο 27 χώρες, που αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 8% του παγκόσμιου πληθυσμού, έχουν φόροι στον καπνό μεγαλύτερη από το 75% της λιανικής τιμής.


Έσοδα από τη φορολογία καπνού είναι κατά μέσο όρο 154 φορές υψηλότερη από ό, τι οι δαπάνες για τον έλεγχο του καπνού, με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα.
πηγη απο την σελιδα του παγκοσμιου οργανισμου υγειας...


ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ
Στην Αμερική πολύ πριν ανακαλυφθεί από τον Κολόμβο οι Ινδιάνοι χρησιμοποιούσαν τον καπνό και πίστευαν ότι έχει σπουδαίες φαρμακευτικές ιδιότητες. Τον κάπνιζαν ή τον μασούσαν και έπαιζε σημαντικό ρόλο στις διάφορες τελετουργίες.

Η εισαγωγή του στην Ευρώπη έγινε το 1556 όταν έφτασε στη Γαλλία και στη συνέχεια στην Πορτογαλία και την Ισπανία. Οι ιδιότητές του έγιναν γνωστές χάρη στον Γάλλο πρεσβευτή στην Πορτογαλία Ζαν Νικό, (Jean Nicot) στον οποίον οφείλεται και η επιστημονική του ονομασία, Νικοτιανή ο ταμπάκος (Nicotiana tabacum), επίσης γνωστό ως Νικοτιανή η κοινή (αποδιδόμενο στα ελληνικά ως "Νικοτιανή"). Από εκεί με τους Πορτογάλους και Ισπανούς θαλασσοπόρους μεταφέρθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην Ελλάδα ο καπνός έφτασε στις αρχές του 17ου αιώνα και καλλιεργήθηκε πρώτα στην Ξάνθη και αργότερα στη Μακεδονια.

Το πέρασμα από το κάπνισμα ακατέργαστου καπνού στο τσιγάρο έγινε μόλις τον 20ο αιώνα, όταν με την πρόοδο της μηχανικής έγινε δυνατό να παραχθεί σε μεγάλες ποσότητες. Τότε δημιουργήθηκαν και οι πρώτες καπνοβιομηχανίες, που σημείωσαν μεγάλη άνοδο στην παραγωγή τους κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν κάτω από το στρες της μάχης, οι στρατιώτες κάπνιζαν όλο και πιο πολύ, με συνέπεια να εθιστούν στη νικοτίνη.

Μετά τον πόλεμο και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '20 το τσιγάρο πέρασε στο χώρο της διαφήμισης κι έγινε το σύμβολο μιας λαμπρής ανέμελης ζωής. Αυτή η εικόνα συνεχίστηκε ως τη δεκαετία του '60, όταν η ιατρική κοινότητα και οι κυβερνήσεις, με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ, άρχισαν να συνειδητοποιούν τις βλαβερές συνέπειες του καπνού και να επιβάλουν σταδιακά απαγορεύσεις και μέτρα για τη δημόσια υγεία.
elas-lyste.blogspot.gr



Πηγή: http://www.eglimatikotita.gr/

Την ακροδεξιά και αν την πλένεις, το κόμμα σου χαλάς. Του Στ. Κούλογλου

Την ακροδεξιά και αν την πλένεις, το κόμμα σου χαλάς. Του Στ. Κούλογλου

Τελικώς, οι κρατούμενοι στο νεοδημοκρατικό... γκουλάγκ εξεγέρθηκαν. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜ.ΑΡ., σχεδόν μετά από έναν χρόνο εγκλεισμού, κατάλαβαν αυτό που κάνει τους απελπισμένους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κάποια στιγμή να εξεγείρονται: ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο τα πράγματα δυσκολεύουν. Και ότι όπως πάνε, ο – πολιτικός - αφανισμός είναι απλώς θέμα χρόνου.



Η απόφαση των Βενιζέλου - Κουβέλη να κατεβάσουν για ψήφιση το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο κόντρα στον Σαμαρά και τη ΝΔ μετατράπηκε για τους δύο εταίρους της τρικομματικής κυβέρνησης σε θέμα πολιτικής επιβίωσης, μετά από μήνες συνεχών πολιτικών υποχωρήσεων, συχνά ανεξήγητων. Γιατί μπορεί η ΝΔ να ήρθε πρώτη στις εκλογές του Ιουνίου, αλλά πολύ σοβαρά τραυματισμένη. Η περιπέτεια των δύο εκλογικών αναμετρήσεων είχε προκληθεί μετά την επιμονή του προέδρου της ΝΔ να γίνουν εκλογές. Στις πρώτες, η ΝΔ όχι μόνο δεν είχε επιτύχει την αυτοδυ ναμία που είχε βάλει στόχο ο αρχηγός της αλλά είχε φτάσει στο ιστορικό χαμηλό του 18%, μια πραγματική πανωλεθρία. Για να ανέβει 11 μονάδες στις δεύτερες και να κερδίσει τον ανέτοιμο ΣΥΡΙΖΑ, είχε χρειαστεί να «ψηφίσουν» από τον Ολάντ με τη συνέντευξή του στο Mega μέχρι την «Bild», με την ανοιχτή της επιστολή προς τους Έλληνες ψηφοφόρους.

Την ίδια στιγμή, η ΔΗΜ.ΑΡ. διέθετε ένα ειδικό βάρος πολύ μεγαλύτερο του εκλογικού της ποσοστού. Από τη συμμετοχή της εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό η βιωσιμότητα της νέας κυβέρνησης, την οποία ήταν υποχρεωμένοι να συγκροτήσουν οι ηγέτες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα από την στάση του Φ. Κουβέλη. Ακόμα και το ΠΑΣΟΚ, παρά το καταστροφικό 12% του Ιουνίου ήταν σε πολύ καλύτερη θέση από σήμερα, οπότε οδηγείται με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια σε εκλογική πανωλεθρία. Η ελεύθερη πτώση του άλλοτε κραταιού κόμματος στις δημοσκοπήσεις έχει φυσικά και άλ λες αιτίες αλλά, όπως και στην περίπτωση της ΔΗΜ.ΑΡ., το συμπέρασμα είναι ότι από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση μόνο η ΝΔ έχει βγει ωφελημένη. «Δεν ξέρω αν η ιστορία θα μας συγχωρήσει που κάναμε μάγκα τον Σαμαρά» έλεγε ανώτερο στέλεχός της, σχολιάζοντας τις εξελίξεις.

Το γιατί τα δύο άλλα κόμματα ξέχασαν σχεδόν αμέσως την προγραμματική συμφωνία την οποία είχαν ακριβώς επεξεργαστεί για να αποφευχθούν οι κακοτοπιές είναι απορίας άξιον. To βέβαιο είναι ότι δεν χρειάστηκαν παρά μερικοί μήνες για να φτάσει η ΝΔ να συμπεριφέρεται σαν τον Συναγερμό του στρατάρχου Παπάγου, ο οποίος είχε αγγίξει το 50% στις εκλογές του 1952, αμέσως μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Ευνοιοκρατία, διορισμοί σε κρίσιμες θέσεις του κρατικού μηχανισμού ημετέρων ή φιλενάδων και ενίοτε, για να μην ξεχνιόμαστε 50 χρόνια μετά τη δολοφονία Λαμπ ράκη, δημιουργία «παρακρατικών» ομάδων που διοικούν οργανισμούς αγνοώντας όχι μόνο τα θεσμικά όργανα αλλά και τους άλλους δύο κυβερνητικούς εταίρους. Στη διεθνή ιστορία των κυβερνήσεων συνεργασίας δεν υπάρχει ίσως άλλο προηγούμενο που ένα από τα κυβερνώντα κόμματα να συμπεριφέρεται με τόση αλαζονεία απέναντι στα υπόλοιπα.

Η αλαζονεία αυτή είναι η μια βασική αιτία που η ΝΔ χειρίστηκε με τέτοιο άγαρμπο τρόπο το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Παρότι οι δύο εταίροι είχαν δεσμευτεί δημοσίως ότι θα το υποστηρίξουν και το πράσινο φως στον Α. Ρουπακιώτη είχε δοθεί από τον ίδιο τον Α. Σαμαρά,το επιτελείο του δεν διέγνωσε κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα αν, αλλάζοντας γραμμή και υποστηρίζοντας ότι ο υπάρχων νόμος επαρκεί, εξέθετε ανεπανόρθωτα τους κυβερνητικούς συμμάχους. Το Μαξίμου πίστευε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι θα συνέβαινε ό,τι και στις άλλες περιπτώσεις εν� �οκυβερνητικών τριβών ή διαφωνιών: ότι δηλαδή οι σύμμαχοι θα υποχωρούσαν, προκειμένου να αποφύγουν τη φθορά μιας κυβέρνησης από την τύχη της οποίας -κατάφεραν να- εξαρτάται και η δική τους.

Όπως συμβαίνει όμως συχνά, η αλαζονεία είναι πολύ κακός σύμβουλος και συχνά γίνεται μπούμερανγκ: από την αρμόδια επίτροπο της Ε.Ε. μέχρι το Παγκόσμιο Εβραϊκό Συμβούλιο, η άρνηση της ΝΔ έγινε πανευρωπαϊκή υπόθεση. Βάζοντας σε σοβαρή δοκιμασία το ευρωπαϊκό, εκσυγχρονιστικό προφίλ που με τόσο κόπο προσπάθησε να δημιουργήσει ο κ. Σαμαράς, κόντρα στις αντιλήψεις βασικών συνεργατών του. Γιατί το πιστεύω των περισσότερων από αυτούς είναι ακροδεξιό, πράγμα που σημαίνει ότι στην πραγματικότητα ελάχιστα ενδιαφέρονται για την εικόνα της χώ� �ας στο εξωτερικό. Όπως και τις παλιές καλές εποχές, όταν η Ελλάδα ήταν αποκλεισμένη ακόμη και από το συμβούλιο της Ευρώπης λόγω της χούντας, το τρίπτυχο είναι το ίδιο: Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια.

Άλλωστε στην πραγματικότητα και πέρα από την θηριώδη κυβερνητική προπαγάνδα, η διεθνής απομόνωση της χώρας δεν έχει ουσιαστικά μειωθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις χθεσινές συζητήσεις για το new deal για την ανεργία απουσίαζε μόνο η Ελλάδα που έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα. Μάλιστα ο Γ.Στουρνάρας ήταν στο Παρίσι για τον ΟΟΣΑ αλλά δεν συμμετείχε στις διεργασίες! Έτσι εξηγείται ότι ούτε το ΦΠΑ στην εστίαση δεν έχουν καταφέρει να αποσπάσουν από την τρόικα: η ακροδεξιά στην Ελλάδα έχει παράδοση υποταγής...

Όλα τα προηγούμενα έπρεπε να τα ξέρουν οι Βενιζέλος και Κουβέλης όταν, ανεξάρτητα από την αρχική απόφαση για την συμμετοχή στην κυβέρνηση Σαμαρά, συνέχισαν να υποστηρίζουν την πολιτική της ΝΔ χωρίς ουσιαστικές επιφυλάξεις. Έπρεπε να γνωρίζουν ότι η σημερινή ηγεσία της ΝΔ θεωρεί τους νεοναζί παραστρατημένα ξαδελφάκια που απλώς γουστάρουν λίγο Χίτλερ και πιστεύει ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα πρόβλημα ρατσισμού. Απλώς θεωρεί ότι κυκλοφορούν πολλοί αράπηδες στη χώρα. Μπορεί οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗ.ΜΑΡ να μην είναι ρατσιστές, αλλ ά θα έπρεπε να ξέρουν ότι την ακροδεξιά και αν την πλένεις, το κόμμα σου χαλάς.



πηγή

Πηγή: http://www.ramnousia.com/

Η ΕΕ διαλύεται,η Αριστερά…κοιμάται! του Γιώργου Δελεαστίκ

Η ΕΕ διαλύεται,η Αριστερά…κοιμάται!  του Γιώργου Δελεαστίκ

Το φαινόμενο παρουσιάζει εξαιρετικό πολιτικό ενδιαφέρον. Το ευρώ, από τη μία πλευρά, αποδεικνύεται εξαιρετικά αποτελεσματικό όπλο για την καθυπόταξη όλων των χωρών της Ευρώπης στο Τέταρτο Ράιχ της Γερμανίας με αντάλλαγμα για τις επί μέρους αστικές τάξεις την καταβαράθρωση των μισθών και την κατάλυση των εργασιακών σχέσεων του 20ού αιώνα. Από την άλλη, το ευρώ οδηγεί σε παροξυσμό τις αντιθέσεις μεταξύ των αστικών τάξεων της ευρωζώνης και της ΕΕ γενικότερα, με αποτέλεσμα να γίνεται πλέον ανοικτά λόγος για διάλυση και εξαφάνιση του κοι� �ού νομίσματος, αλλά και για αποχώρηση ή μη ένταξη κρατών στην ΕΕ και στο ευρώ.

Η νέα, δεξιά κυβέρνηση της Ισλανδίας, διέκοψε μονομερώς, χωρίς καμιά απολύτως διαβούλευση με τις Βρυξέλλες, τις διαπραγματεύσεις της για ένταξη στην ΕΕ. τις είχε αρχίσει η προηγούμενη κεντροαριστερή κυβέρνηση η οποία συνετρίβη στις προ μηνός εκλογές ως εθελόδουλη, υπερβολικά ενδοτική απέναντι στην ΕΕ και στη Βρετανία. Στο κυβερνητικό τους πρόγραμμα μάλιστα , τα δύο κόμματα που συγκροτούν την κυβέρνηση αυτή συμπεριέλαβαν τη δέσμευση ότι ακόμη και για να ξαναρχίσουν ενταξιακές συνομιλίες πρέπει να προηγηθεί δημοψήφισμα. Να αποφασίσει δηλαδή ο ισλανδικός λαός αν θέλει επανέναρξη των διαπραγματεύσεων , το αποτέλεσμα των οποίων εννοείται , θα τεθεί σε δεύτερο δημοψήφισμα .Τριακόσιες χιλιάδες άτομα είναι όλοι κι όλοι οι Ισλανδοί , αλλά δεν δίστασαν να ''φτύσουν'' την ΕΕ και το ευρώ! Μπράβο τους! Εξαιρετικό πολιτικό θάρρος επέδειξε και ο δεξιότατος πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν. Ο κτηνωδώς δεξιός υποψήφιος καγκελάριος των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών Πέερ Σταίνμπρικ ζήτησε από ραδιοφώνου να … αποβληθεί η Ουγγαρία από την ΕΕ(!) γιατί δεν υπακούει στις απαιτή� �εις του Βερολίνου.Παίζοντας τον "καλό μπάτσο", η Άνγκελα Μέρκελ, δήλωσε ότι "θα κάνουμε τα πάντα για να φέρουμε την Ουγγαρία στο σωστό δρόμο, αλλά δεν θα στείλουμε αμέσως το ιππικό"!

Ο Όρμπαν δεν άφησε αναπάντητη την πρόκληση. ''Οι Γερμανοί έστειλαν ήδη μια φορά το ιππικό τους και μάλιστα με την μορφή των πάντσερ'', δήλωσε αναφερόμενος στην κατάληψη της Ουγγαρίας το Μάρτιο του 1944 από τα ναζιστικά στρατεύματα. ''Παράκλησή μας θα ήταν να μην τα ξαναστείλει. Άλλωστε και τότε δεν ήταν καλή ιδέα και δεν λειτούργησε'', πρόσθεσε ειρωνικά, υπονοώντας τη μετά ένα χρόνο κατάληψη της Ουγγαρίας από το σοβιετικό Κόκκινο Στρατό. Σε όποια χώρα της ΕΕ και αν στραφεί κανείς, βλέπει αντιδράσεις. Ακόμη και στην κατ΄εξοχήν χώρα των "ευρωλαμόγιων", την Ιταλία. "Κάθε μέρα που περνάει, το όνειρο που είχε γίνει πραγματικότητα για τη γενιά μου, φαίνεται ότι μετατρέπεται σε εφιάλτη για πολλούς" δήλωσε στη Φλωρεντία η υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας , Έμα Μπονίνο. Για "εφιάλτη" έκανε λόγο μέχρι και ο δήμαρχος της Φλωρεντίας Ματέο Ρέντσι, ένα δεξιότατο στέλεχος του πολιτικά πανάθλιου Δημοκρατικού κόμματος των πρώην κομμουνιστών της Ιταλίας που έχουν εκφυλιστεί και ξεφτιλιστεί πλήρως. Στην Αγγλία, με το που τόλμησε ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, δεξιός κι αυτός, να ανακινήσει το θέμα της ΕΕ, έχει βρει κυριολεκτικά το διάολό του! Με επικεφαλής τη Δεξιά και τους βουλευτές της έχει ήδη δημιουργηθεί ένα πανίσχυρο, συντριπτικά πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ της άμεσης αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ. Με νύχια και με δόντια προσπαθεί ο Κάμερον, με την πίεση και στήριξη του Ομπάμα, να το ελέγξει και να το αναχαιτίσει.

Φτάσαμε στο σημείο να δημοσιεύεται στην ακραία φιλοευρωπαϊκή γαλλική εφημερίδα Μοντ άρθρο με τίτλο "Να βγούμε από το ευρώ για να σώσουμε την Ευρώπη" ! Ο αρθρογράφος Ζαν-Πιέρ Βεσπερινί, καθηγητής Δικαίου και Οικονομικών επιστημών, στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του υποστηρίζει ότι είναι αδύνατος ο συγκερασμός των συμφερόντων της Γαλλίας με αυτά τα της Γερμανίας. "Πολυάριθμοι είναι οι δρόμοι που θα μπορέσουν να οδηγήσουν στο περισσότερο ή λιγότερο εγγύς τέλος του ευρώ. Η μόνη βεβαιότητα είναι ότι αυτό το τέλος είναι αναγκαίο. Αναγκαίο και � �ε τις δύο έννοιες αυτής της λέξης: απαραίτητο και αναπότρεπτο" υπογραμμίζει καταλήγοντας. Είναι προφανές ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια σοβαρότατη κρίση του ευρώ και της ΕΕ , η οποία δεν αποκλείεται να προσλάβει και διαλυτικές διαστάσεις, αν οι αστικές τάξεις των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών αρνηθούν τελικά να υποταχθούν στο Τέταρτο Ράιχ.

Εξόφθαλμη είναι όμως και η αποκαρδιωτική απουσία της Αριστεράς από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Με μοναδική εξαίρεση το ΚΚΕ, πουθενά στην Ευρώπη τα κομμουνιστικά ή αριστερά κόμματα που έχουν μια ορατή εκλογική απήχηση και εκπροσωπούνται στα κοινοβούλια δεν έχουν γραμμή αποχώρησης από την ΕΕ και το ευρώ. Εδώ οι Γάλλοι λένε να φύγει η Γαλλία από το ευρώ, οι Ιταλοί αστοί μιλούν για ''εφιάλτη'', οι Βρετανοί θέλουν σύσσωμοι να σηκωθούν να φύγουν εντελώς από την ίδια την ΕΕ και ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητούν λύση… μέσα στο ευρώ!!!

Με τέτοια γραμμή η Αριστερά δεν πάει πουθενά. Στέκεται ουσιαστικά άβουλη στο πλάι και περιμένει από τους αστούς να αποφασίσουν με βάση τα αποκλειστικά δικά τους συμφέροντα; Τις τύχες των λαών της Ευρώπης-και μάλιστα από τους δεξιούς αστούς γιατί οι σοσιαλδημοκράτες είναι παντού "Κουίσλινγκ" των Γερμανών! Όποια λύση και να δώσουν όμως οι αστικές τάξεις , θα είναι ολέθρια για τους εργαζόμενους της Ευρώπης.



πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ

Το διαβάσαμε εδώ


Πηγή: http://www.ramnousia.com/

Όταν το γυαλί ράγισε: Η κατάργηση του νόμου Glass - Steagall και η μετατροπή της παγκόσμιας οικονομίας σε επιχείρηση χρηματοπιστωτικού τζόγου

Όταν το γυαλί ράγισε: Η κατάργηση του νόμου Glass - Steagall και η μετατροπή της παγκόσμιας οικονομίας σε επιχείρηση χρηματοπιστωτικού τζόγου

Είναι 12 Νοέμβρη του 1999 και ο Λευκός Οίκος των Ηνωμένων Πολιτειών γιορτάζει. Μαζί του πανηγυρίζουν χιλιάδες επενδυτές και τραπεζίτες στην Αμερική, αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι η μέρα που υπογράφεται ο νόμος για την... "Μοντερνοποίηση του Οικονομικών Υπηρεσιών", ή αλλιώς Gramm-Leach-Bliley Act.


Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Δημοκρατικός Μπιλ Κλίντον, ο τελευταίος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών που βομβάρδισε ευρωπαϊκό έδαφος. Από τον Μάρτιο του 1999 όλα τα μέσα ενημέρωσης του πλανήτη στρέφονται στην Σερβία, το Μαυροβούνιο και το Κόσοβο, για τον πόλεμο των 77 ημερών που, όπως ανακοίνωσαν ο Μπιλ Κλίντον και ο Τόνι Μπλερ, αποτέλεσε έναν "ανθρωπιστικό πόλεμο για την προστασία αμάχων από την εθνοκάθαρση του Σέρβου Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς".

Την ίδια στιγμή στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, σχηματιζόταν ένας κολοσσός τερατωδών διαστάσεων. Ήταν Οκτώβριος του 1998 και λίγο πριν τα ΝΑΤΟϊκά αεροσκάφη σφυροκοπήσουν το Βελιγράδι και δεκάδες ακόμη πόλεις και χωριά, σχηματιζόταν το... "too big to fail" μεγαθήριο που ακούει στο όνομα Citigroup.

Η εμπορική τράπεζα Citicorp ανακοινώνει τη συγχώνευση της με την ασφαλιστική κοινοπραξία Travelers Group και το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών βρίσκεται μπροστά σε ένα τεράστιο δίλημμα: Να ακυρώσει μία από τις μεγαλύτερες συγχωνεύσεις στην ιστορία της αμερικανικής οικονομίας ή να κάνει τα στραβά μάτια.

Το 2008 ο Άλαν Γκρίνσπαν, πρόεδρος της Αμερικανικής Ομοσπονδιακή τράπεζας από το 1987 ως το 2006 δηλώνει σε τηλεοπτική του συνέντευξη ότι "η FED είναι υπεράνω του νόμου. Ούτε η κυβέρνηση, ούτε ο ίδιος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν μπορούν να παρέμβουν στο έργο της. Όσοι την διοικούν είναι υπόλογοι μονάχα στον ίδιο τους τον εαυτό".

10 χρόνια πριν, το 1998, ο Άλαν Γκρίνσπαν από τη θέση του προέδρου της FED λαμβάνει μία απόφαση που θα σημαδέψει την παγκόσμια οικονομία για την επόμενη δεκαπενταετία: την προσωρινή παύση του νόμου Glass - Steagall, για την διευκόλυνση της δημιουργίας του τραπεζικού κολοσσού της Citigroup.

Πίσω στο μακρινό 1932 οι ΗΠΑ, αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης, βρίσκονται υπό την απειλή της ολοκληρωτικής διάλυσης. Η οικονομική κρίση που μαστίζει την παγκόσμια οικονομία έχει βυθίσει την Ευρώπη στη σκιά του φασισμού και του ναζισμού, την ώρα που η Αμερική βιώνει ένα πρωτοφανές και άνευ προηγουμένου χρηματοπιστωτικό κραχ. Η ανεργία ξεπερνά κάθε φαντασία και η κατάσταση μοιάζει μη αναστρέψιμη.

Είχαν ήδη συμπληρωθεί τρία χρόνια από την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου της Wall Street. Ένα κενό αναπτυξιακό ράλι 9 συνεχόμενων ετών σταμάτησε στις 24 Οκτώβρη του 1929. Ήταν η "Μαύρη Πέμπτη" της αμερικανικής οικονομίας, όταν μέσα σε μία μόλις μέρα εξαφανίστηκε το 11% της συνολικής αξίας των μετοχών. Είχε προηγηθεί η κατάρρευση του βρετανικού χρηματιστηρίου, υπό το βάρος συγκλονιστικών αποκαλύψεων διαφθοράς στις τάξεις μερικών από τους μεγαλύτερους επενδυτές της εποχής.

Η εμπιστοσύνη των επενδυτών στην αμερικανική αγορά χάθηκε. Όλα τα χρηματιστήρια της Δύσης βλέπουν τις αξίες των μετοχών να εξαφανίζονται και την πραγματική τους οικονομία να μετατρέπεται σε άχρηστα χαρτιά.


Το χάος των τριών χρόνων της κρίσης, έρχονται να καλύψουν δύο νομοσχέδια σχεδιασμένα από τους Δημοκρατικούς Carter Glass και Henry Steagall. Το Τραπεζικό νομοσχέδιο του 1932 επιτρέπει στην Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα την άμεση έκδοση χρήματος με εγγυητή το αμερικανικό κράτος και τα αποθέματα χρυσού του, αλλά και τον άμεσο δανεισμό έως και 5 εκατομμυρίων δολαρίων των συστημικών ή μικρότερων τραπεζών, κάτω από σχετικά ευνοϊκές συνθήκες.

Επειδή, όμως, το χρηματιστηριακό τζογάρισμα της δεύτερης δεκαετίας του 20ου αιώνα έδωσε στην αμερικανική ηγεσία ένα πολύ καλό μάθημα διαχείρισης ακραίων καταστάσεων οικονομικής κρίσης, ο νομοθέτης παίρνει μία ακόμη πολύ σημαντική απόφαση. Να διαχωρίσει τις εμπορικές από τις επενδυτικές τράπεζες. Καμία εμπορική τράπεζα δεν θα έχει πλέον το δικαίωμα να κερδοσκοπεί με τα λεφτά των καταθετών της.

Είναι η αρχή του λεγόμενου New Deal, της απόφασης του τότε προέδρου των ΗΠΑ, Φράνκλιν Ρούσβελτ, να προχωρήσει σε τεράστιες κρατικές επενδύσεις μετατρέποντας την, μέχρι τότε, ασταθή αμερικανική οικονομία, σε παγκόσμιο κυρίαρχο.

Κάποιοι λένε ότι ο νόμος Glass - Steagall κέρδισε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Αμερικανοί οικονομικοί παράγοντες και τραπεζίτες βλέπουν να γεννιέται μπροστά τους ένα καινούριο αμερικανικό θαύμα ανίκανοι να απλώσουν τα χέρια τους μέχρι εκεί που επιθυμούν.

Το 1956 ο Τραπεζικός νόμος του 1932, σκληραίνει κι άλλο. Οι περιορισμοί επεκτείνονται και οι εταιρίες που έχουν στην κατοχή τους πάνω από δύο τράπεζες, απαγορεύεται να προχωρούν σε οποιασδήποτε άλλης φύσης επιχειρηματικές κινήσεις, ενώ τους απαγορεύεται επίσης η δυνατότητα να εξαγοράσουν τράπεζες σε άλλες πολιτείες.

Οι τραπεζίτες αλλά και οι λομπίστες του επενδυτικού κόσμου ψάχνουν τρόπους για να κερδοσκοπήσουν. Ασκούν συνεχόμενες πιέσεις και καταφέρνουν να εξασφαλίσουν στα μέσα στη δεκαετία του 1960, τη δυνατότητα τραπεζικής συναλλαγής ομολόγων των δήμων της χώρας, ενώ τη δεκαετία του 1970 τα επενδυτικά κεφάλαια ρίχνουν για πρώτη φορά στην αγορά λογαριασμούς όψεως προσφέροντας αυξανόμενα, αλλά κυμαινόμενα, επιτόκια, έκδοση επιταγών αλλά και χρεωστικές ή πιστωτικές κάρτες.

Τον Δεκέμβριο του 1986 το συμβούλιο της FED "επανερμηνεύει" το άρθρο 20 του νόμου Glass - Steagall περί... "απαγόρευσης κάθε τράπεζας μέλους της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, είτε πρόκειται για πολιτειακή είτε για εθνική τράπεζα, από το να συνδέεται με μια εταιρία που "ασχολείται κατά κύριο λόγο" με την έκδοση, διακίνηση, εγγύηση, δημόσια πώληση ή διανομή τίτλων".

Η FED επιτρέπει, πλέον, στις τράπεζες να κατέχουν ένα 5% ακαθάριστων εσόδων από επενδυτικές συναλλαγές. Το πρώτο ρήγμα ενός τόσο εύθραυστου νόμου επετεύχθη 50 χρόνια μετά την ψήφισή του. Κλειδί στην αλλαγή του νόμου ήταν οι λέξεις "ασχολείται κατά κύριο λόγο" του άρθρου 20, οι οποίες θεωρήθηκε πως επιτρέπουν μικρές επενδυτικές συναλλαγές των εμπορικών τραπεζών, εφόσον αυτές δεν επηρεάζουν τα συνολικά ακαθάριστα έσοδα τους.

Το μικρό αυτό ρήγμα άνοιξε την όρεξη στους πανίσχυρους, αλλά δίχως τα απαραίτητα εργαλεία, τραπεζίτες. Την άνοιξη του 1987, λίγους μόλις μήνες μετά την πρώτη αλλαγή του νομοσχεδίου, το διοικητικό συμβούλιο της FED με ψήφους 3 υπέρ και 2 κατά, αποφασίζει την ελαστικοποίηση των περιορισμών του Glass - Steagall.

Παρά την άρνηση του προέδρου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ Πολ Βόλκερ, το συμβούλιο αποδέχεται τις εισηγήσεις των Citicorp, JP Morgan και Bankers Trust να επιτραπεί στις εμπορικές τράπεζες να διαχειρίζονται ασφάλιστρα, εμπορικά χρεόγραφα, ομολογιακά δημοτικά κεφάλαια και ενυπόθηκους τίτλους.

Για τον τότε αντιπρόεδρο της Citicorp, τρία βασικά πράγματα είχαν αλλάξει από το μακρινό 1933: η αποτελεσματικότητα της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, οι άψογα καταρτισμένοι επενδυτές και οι... "εξαιρετικά μελετημένοι οίκοι αξιολόγησης".

Οι ορέξεις των Αμερικανών τραπεζιτών δεν έχουν όρια. Το πουλόβερ που άρχισε να ξηλώνεται από το 1986 τούς έδειξε το δρόμο, και οι συγκυρίες είναι τέτοιες, που κάθε τους αίτημα στην όλο και περισσότερο ελεγχόμενη FED, γίνεται πανηγυρικά αποδεκτό.

Τον Μάρτιο του 1987 η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ εγκρίνει το αίτημα της Chase Manhattan για εμπλοκή της στη διαχείριση ασφαλίστρων, βασιζόμενη στην ίδια ακριβώς απόφαση που ελήφθη για λογαριασμό της Bankers Trusts.

Παρά το γεγονός ότι το διοικητικό συμβούλιο της FED κρατά μία τυπικά ανήσυχη στάση απέναντι στην παραβίαση του κανονισμού για απαγόρευση της εμπλοκής εμπορικών τραπεζικών δραστηριοτήτων με επενδυτικές, στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί τη φράση του άρθρου 20 του νόμου Glass - Steagall, περί "απασχόλησης κατά κύριο λόγο", ανοίγοντας το παράθυρο σε τραπεζικές επενδύσεις που εμπεριέχουν επενδυτικό ρίσκο.

Τα αίματα βράζουν, και οι δύο διαφορετικές κουλτούρες, μία του επενδυτικού ρίσκου και μία του αθώου τραπεζικού δανεισμού και προστασίας των καταθέσεων, πάνε περίπατο.

Τον Αύγουστο του 1987 ο Άλαν Γκρίνσπαν, πρώην διευθυντής της JP Morgan και υπέρμαχος της τραπεζικής απελευθέρωσης, διορίζεται πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ υπό την διακυβέρνηση του Ρόναλντ Ρέιγκαν. Ο Άλαν Γκρίνσπαν θα διατηρήσει τη θέση του μέχρι το 2008, ενώ πρώτη και μεγαλύτερη προτεραιότητα του είναι ο ανταγωνισμός των αμερικανικών τραπεζών με τα ξένα τραπεζικά ιδρύματα.

Η αμερικανική κυβέρνηση ψάχνει τρόπο να απεμπλακεί από τον δεσμευτικό νόμο Glass - Steagall. Τον Ιανουάριο του 1989 το διοικητικό συμβούλιο της FED εγκρίνει ένα ακόμη αίτημα των JP Morgan, Chase Manhattan, Bankers Trust και Citicorp για περαιτέρω άνοιγμα των περιορισμών, συμπεριλαμβάνοντας στις δραστηριότητες των εμπορικών τραπεζών τους συμμετοχικούς και χρεωστικούς τίτλους στις ήδη υπάρχουσες υπηρεσίες δημοτικών και εμπορικών χρεογράφων.

Όποτε η βουλή και το Κογκρέσο βάζουν τρικλοποδιά στα σχέδια τους, οι μεγάλες συστημικές τράπεζες και η FED αποφασίζουν από μόνες τους.

Έτσι λοιπόν, το 1990, η JP Morgan, "αγαπημένη" τράπεζα του πρώην διευθυντή της και νυν προέδρου της FED Άλαν Γκρίνσπαν, γίνεται η πρώτη αμερικανική εμπορική τράπεζα που διαχειρίζεται εγγυητικούς τίτλους, με προϋπόθεση αυτοί να μην ξεπερνούν το 10% των ακαθάριστων εσόδων της.

Ένα απαρχαιωμένο νομοσχέδιο του 1933 στέκεται εμπόδιο μπροστά στην οριστική εξάπλωση των τραπεζών σε κάθε πιθανό κερδοσκοπικό τομέα. Την ώρα που οι τράπεζες λαμβάνουν από την FED τη μία αδειοδότηση μετά την άλλη, η γερουσία παίζει το δικό της παιχνίδι.

Μέσα σε πέντε μόλις χρόνια, η αμερικανική γερουσία προσπάθησε να καταργήσει το νόμο Glass - Steagall τέσσερις φορές. Το 1984 και το 1988, επί διακυβέρνησης Ρόναλντ Ρέιγκαν, προωθεί σχέδια νόμου για την άρση κάθε περιορισμού στις τραπεζικές κινήσεις, αλλά και τις δύο φορές η Βουλή τις απορρίπτει. Επόμενη προσπάθεια έγινε το 1991 υπό την διακυβέρνηση του Τζόρτζ Μπους του πρεσβυτέρου.

Όλα έδειχναν ότι οι τράπεζες θα απαλλαγούν, επιτέλους, από το βραχνά των περιορισμών, μιας και οι τραπεζικές επιτροπές στη γερουσία και τη βουλή ενέκριναν την απόφαση. Κι όμως, για μία ακόμη φορά η ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων είναι αυτή που θα την απορρίψει.

Μία από τις τελευταίες αποτυχημένες απόπειρες κατάργησης του νόμου Glass - Steagall έγινε το 1995, επί προεδρίας του Δημοκρατικού προέδρου Μπιλ Κλίντον. Αυτή τη φορά η πρόταση δεν πρόλαβε καν να φτάσει στη βουλή για να απορριφθεί, μιας και οι διαπραγματεύσεις ναυάγησαν λίγο νωρίτερα.

Οι προσπάθειες ακύρωσης του νομοσχεδίου Glass - Steagall δίχασαν ασφαλιστικές εταιρίες, χρηματοπιστωτικούς οίκους, μεγάλες και μικρές τράπεζες. Τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα βρέθηκαν στο πεδίο των μαχών του Κογκρέσου, με μεγαλύτερο διακύβευμα όλων να αποτελεί το ποιος θα αναλάβει το ρόλο του κυρίαρχου τραπεζικού ρυθμιστή: Η FED, ή το υπουργείο οικονομικών;

Η απάντηση δόθηκε τον Δεκέμβρη του 1996. Η FED του Άλαν Γκρίνσπαν, ανεβάζει το όριο ακαθάριστων εσόδων μίας εμπορικής τράπεζας από διαχείριση εγγυητικών τίτλων, από το 10% στο 25%. Κανείς δεν είχε πια την υπομονή να περιμένει την πολιτική απόφαση της κατάργησης ενός νόμου που φτιάχτηκε πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ομοσπονδιακή Τράπεζα και ιδιωτικοί τραπεζικοί κολοσσοί δημιουργούν ένα σοκαριστικό δεδικασμένο.

Μόνος ουσιαστικός περιορισμός παραμένει η απαγόρευση της κατοχής χρηματιστηριακών εταιριών από τους ιδιοκτήτες εμπορικών τραπεζών. Κάτι που θα αλλάξει λίγους μόλις μήνες μετά το νέο τραπεζικό πραξικόπημα του Άλαν Γκρίνσπαν και της FED. Τον Αύγουστο του 1997 η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ άρει τους περιορισμούς του άρθρου 20 του νόμου Glass - Steagall.

Η επίσημη δικαιολογία του διοικητικού της συμβουλίου είναι πως το ρίσκο των ασφαλίστρων "είναι διαχειρίσιμο". Η αγορά θα υποσχεθεί τα πάντα για να απαλλάξει από τις όποιες αντιρρήσεις τους δημόσιους λειτουργούς και, κυρίως, την παγκόσμια κοινή γνώμη που ζει ένα όνειρο συνεχούς ανάπτυξης για πάνω από 50 χρόνια.

Το 1997 η Bankers Trusts, η οποία σήμερα βρίσκεται υπό την κατοχή της Ντόιτσε Μπανκ, εξαγοράζει την επενδυτική τράπεζα Alex Brown & Co, αποτελώντας την πρώτη αμερικανική εμπορική τράπεζα που έχει υπό την κατοχή της μία επενδυτική εταιρία.

Τον Φεβρουάριο του 1998 ο Σάντυ Γουέιλ της επενδυτικής και ασφαλιστικής εταιρίας Travelers καλεί για δείπνο στο δωμάτιο του στο πολυτελές ξενοδοχείο Park Hyatt τον τότε πρόεδρο της Citicorp, Τζον Ριντ, με μία εντυπωσιακή πρόταση. Τη συγχώνευση των δύο τραπεζικών και επενδυτικών τους γιγάντων.

Το μήνυμα έχει δοθεί. Κανείς δεν κάνει πλέον ότι του λέει ο νόμος, αλλά ότι διατάζει η FED.


Στις 6 Απριλίου του 1998 Γουέιλ και Ριντ ανακοινώνουν μία συγχώνευση 70 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μέσω ενδοχρηματιστηριακής ανταλλαγής μετοχών, δημιουργώντας τον επενδυτικό τραπεζικό κολοσσό της Citigroup. Είναι η μεγαλύτερη συγχώνευση όλων των εποχών.

Τα επιτελεία των δύο εταιριών ψάχνουν τρόπους για να παρακάμψουν τη νομοθεσία. Οι επιλογές του νομοθέτη δεν είναι πολλές. Είτε θα παγώσει τη συμφωνία, είτε θα υποχρεώσει τις εταιρίες να απαλλαγούν από τις παράλληλες και άρα παράνομες δραστηριότητές τους, είτε θα ακυρώσει τον νόμο Glass - Steagall.

Το Κογκρέσο παραχωρεί, χαριστικά, τη δυνατότητα διατήρησης της μορφής της Citigroup για δύο, ίσως και τρία, χρόνια, με την προοπτική να απαλλάξει στο άμεσο μέλλον την αμερικανική νομοθεσία από ένα νόμο του 1933.

Σύμφωνα με την Washington Post λίγες ώρες πριν την ανακοίνωση της συγχώνευσης των εταιριών τους, οι πρόεδροι της Travelers και της Citicorp συναντώνται με τον Άλαν Γκρίνσπαν. Όπως χαρακτηριστικά γράφει η εφημερίδα, "όταν ο πρόεδρος της Fed ρωτήθηκε ποια είναι η γνώμη του για αυτήν την κίνηση, απάντησε ότι είναι πλήρως ικανοποιημένος".

Οι πιέσεις σε όλα τα πολιτικά και κυβερνητικά επίπεδα για την ακύρωση του νόμου Glass - Steagall, είναι αφόρητες. Στα τέλη Μαρτίου και αρχές Απριλίου του 1998, ο Σάντυ Γουέιλ της Travelers προχωρά σε διερευνητικές επαφές με τρεις ανθρώπους- κλειδιά:
1) τον Άλαν Γκρίνσπαν
2) τον Ρόμπερτ Ρούμπιν: υπουργό οικονομικών, πρώην επικεφαλής της Goldman Sachs και μετέπειτα ανώτατο στέλεχος της Citigroup και
3) τον πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Μία μέρα πριν την ανακοίνωση της συγχώνευσης ο πρόεδρος ήξερε τα πάντα.

Η FED εγκρίνει τη συγχώνευση στις 23 Σεπτεμβρίου 2008 και με ανακοίνωσή της γνωστοποιεί ότι η Citigroup έχει μπροστά της δύο χρόνια για να εναρμονιστεί με τους νόμους που διέπουν το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα και, κυρίως, το νόμο Glass - Steagall. Η νέα εταιρία χαίρει της έγκρισης της Ομοσπονδιακής Τράπεζας και απολαμβάνει τη συνεχιζόμενη σιωπή του Κογκρέσου και της αμερικανικής ηγεσίας.

Μία βδομάδα πριν τη συγχώνευση των δύο γιγάντων, το αμερικανικό Κογκρέσο βάζει για μία ακόμη φορά στο συρτάρι την πρόταση νόμου για κατάργηση του Glass - Steagall. Ο Μπιλ Κλίντον έχει την αμέριστη συμπαράσταση των Ρεπουμπλικάνων αλλά όχι της δικής του παράταξης, των Δημοκρατικών.

Οι Γουέιλ και Ριντ ξέρουν ότι δεν έχουν πολύ χρόνο. Ξεκινούν μία τεράστια καμπάνια στον τύπο και τα οικονομικά λόμπι για να πιέσουν την κατάσταση, αν και γνωρίζουν ότι μία ακόμη απόπειρα πλήρους απελευθέρωσης των τραπεζικών ιδρυμάτων πήγε χαμένη. Όσο η τελική έγκριση του νομοθέτη παραμένει θολή, η αξία των μετοχών της Citigroup πέφτει. Οι διοικητές της γνωρίζουν πως αν δεν εφαρμοστεί άμεσα η... "μοντερνοποίηση" της αμερικανικής οικονομίας, η συγχώνευση θα καταστρέψει και τους δύο.

Η κοινοβουλευτική ηγεσία των Ρεπουμπλικανών στηρίζει τη Citigroup και πιέζει την κυβέρνηση να κατεβάσει, για μία ακόμη φορά, προς ψήφιση την πρόταση κατάργησης του νόμου Glass - Steagall. Αν και ο Μπιλ Κλίντον συμφωνεί, φοβάται ότι μία τέτοια κίνηση, λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές, θα κάνει τους Δημοκρατικούς να χάσουν την λαϊκή τους απήχηση. Μία ακύρωση νόμου ποτέ δεν είναι αρεστή στην κοινή γνώμη. Πόσο μάλλον ενός νόμου που κέρδισε τον πόλεμο και κατέστησε τις ΗΠΑ ως τη μεγαλύτερη καπιταλιστική δύναμη του 20ου αιώνα.

Τον Μάιο του 1998 η πρόταση νόμου φτάνει στη βουλή. Με 214 υπέρ και 213 κατά, η πρόταση για πλήρη απελευθέρωση των κινήσεων των εμπορικών τραπεζών στο χώρο των χρηματιστηριακών επενδύσεων υψηλού ρίσκου, αλλά και η δυνατότητα αλόγιστης συγχώνευσης τραπεζικών ιδρυμάτων και επενδυτικών εταιριών, περνά.

Κι όμως... Το Κογκρέσο δεν είναι ακόμη έτοιμο να εγκρίνει αυτήν την κίνηση.

Η Αμερική βρισκόταν σε προεκλογικό πυρετό από το 1997. Η αναμέτρηση του '97-'98 μετατράπηκε σε πεδίων παραπολιτικών πιέσεων. Οι χρηματιστηριακές, ασφαλιστικές και μεσιτικές εταιρίες, γνωστές με το παρατσούκλι "FIRE", ρίχνουν πάνω από 200 εκατ. δολάρια στην άσκηση παρασκηνιακής πολιτικής πίεσης ενώ οι πολιτικές δωρεές τους ξεπερνούν τα 150 εκατομμύρια δολάρια. Είναι δεδομένο πως αν πετύχουν τους σκοπούς τους, τα χρήματα αυτά θα είναι ψίχουλα μπροστά στα κέρδη που ονειρεύονται.

Το επιχείρημα της "μοντερνοποίησης" του νόμου Glass - Steagall, γνώρισε συνολικά 12 απόπειρες πολιτικής ακύρωσης μέσα σε 25 χρόνια, οι οποίες κόστισαν πάνω από 300 εκατ δολάρια δικαστικών και προπαγανδιστικών εξόδων.

Στις 21 Οκτωβρίου του 1999 οι προσπάθειες που κράτησαν ένα τέταρτο ενός ολόκληρου αιώνα τελειώνουν. Η μαραθώνια συνεδρίαση της βουλής των αντιπροσώπων και του αμερικανικού Κογκρέσου φτάνει σε αδιέξοδο μετά από μία σειρά ατελείωτων αντιδικιών γύρω από το κατά πόσο ο νόμος Glass - Steagall μπλοκάρει ένα άλλο νομοσχέδιο, που θέτει κανόνες δανεισμού στις φτωχές κοινότητες.

Πρόκειται για τον λεγόμενο Community Reinvestment Act, ένα νόμο που στα χαρτιά ανοίγει τις πόρτες δανεισμού των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων σε "φτωχούς και κατατρεγμένους". Αυτούς, που λίγα χρόνια αργότερα, θα δουν τα στεγαστικά τους δάνεια να τινάζουν την παγκόσμια οικονομία στον αέρα.

Ο Σάντυ Γουέιλ, αφεντικό της Travelers και νέο διοικητικό στέλεχος του γίγαντα Citigroup, πιέζει τον πρόεδρο Μπιλ Κλίντον για να μην διακόψει την, ήδη, ναυαγισμένη συνεδρίαση. Είχε προηγηθεί η προειδοποίηση του Γερουσιαστή και επικεφαλής της τραπεζικής επιτροπής του Κογκρέσου, Phil Gramm, ότι αν ο πρόεδρος και τα αφεντικά της Citigroup δεν τα βρουν, θα τερματίσει τις συζητήσεις.

Η ώρα είναι 3 παρά τέταρτο, ξημερώματα της 22ας Οκτωβρίου του 1999, όταν ανακοινώνεται η πολυπόθητη συμφωνία. Οι Γουείλ και Ριντ της Citigroup δημοσιεύουν κοινή ανακοίνωση, στην οποία συγχαίρουν το Κογκρέσο και τον πρόεδρο Μπιλ Κλίντον για την απόφαση τους να ακυρώσουν τον νόμο Glass - Steagall. Η τελική μορφή του νέου νομοσχεδίου ανακοινώνεται στις 4 Νοεμβρίου του 1999 και λίγο αργότερα πέφτουν οι τελευταίες υπογραφές από τα χέρια του ίδιου του Δημοκρατικού προέδρου.

Στις 12 Νοεμβρίου του 1999 τίθεται σε εφαρμογή ο περίφημος νόμος Gramm-Leach-Bliley ή αλλιώς "νόμος μοντερνοποίησης των οικονομικών υπηρεσιών". Το όνομά του προέρχεται από τους τρεις πρωτεργάτες και εμπνευστές του, τους Ρεπουμπλικανούς Phil Gramm, James Leach και Thomas Bliley.

Ο νόμος μοντερνοποίησης των οικονομικών υπηρεσιών αποτελεί στην ουσία, αλλά και την πράξη, την ακύρωση του νόμου των Glass - Steagall του 1933, ανάβοντας το πράσινο φως στις εμπορικές τράπεζες να λειτουργούν παράλληλα ως χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, να εκδίδουν και να διαχειρίζονται χρεόγραφα και εκατοντάδες ακόμη χρηματοπιστωτικά προϊόντα, να δανείζουν με χαμηλά επιτόκια και χαλαρές εγγυήσεις, να λειτουργούν ως ασφαλιστικά ιδρύματα, να επεκταθούν χωρίς κανένα περιορισμό σε ολόκληρη την αμερικανική επικράτεια και πολ� �ά ακόμη.


Η τελική ψηφοφορία της 4ης Νοεμβρίου του 1999 καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο συνεργάστηκαν οι δύο μεγάλες αμερικανικές παρατάξεις για ένα νομοσχέδιο που, υπό Δημοκρατική προεδρία, έφερε την υπογραφή τριών Ρεπουμπλικανών εισηγητών. Στην Γερουσία, αλλά και στην Βουλή των αντιπροσώπων, μόλις το 2% των Ρεπουμπλικανών είπε όχι, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά των Δημοκρατικών ήταν 16% και 25%.

Λίγες μέρες μετά τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης για την ακύρωση του νόμου Glass - Steagall, ο μέχρι τότε υπουργός οικονομικών, Ρόμπερτ Ρούμπιν, πρώην αντιπρόεδρος της επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs, αποδέχεται τη θέση του "υπαρχηγού" του Σάντυ Γουέιλ, αφεντικού της Citigroup.

Σύμφωνα με πηγές του Frontline, όταν ο Σάντυ Γουέιλ κάλεσε ένα χρόνο πριν το κλείσιμο της τελικής συμφωνίας τον, τότε, υπουργό οικονομικών Ρόμπερτ Ρούμπιν για να του ανακοινώσει τη συγχώνευση των δύο τραπεζικών κολοσσών, ο υπουργός τού είπε κοροϊδευτικά ότι "με αυτό που κάνεις "εξαγοράζεις" την κυβέρνηση".

Από το Τραπεζικό νομοσχέδιο έκτακτης ανάγκης του Φράνκλιν Ρούζβελτ, κομμάτι του οποίου είναι και ο νόμος Glass - Steagall του 1933, κύλησε αμέτρητο νερό στο αυλάκι. Ο πλήρης διαχωρισμός των εμπορικών τραπεζών από τα επενδυτικά ιδρύματα, στα οποία η τότε κυβέρνηση των ΗΠΑ επέρριψε την μεγαλύτερη ευθύνη για το χρηματιστηριακό κραχ του 1929, φάνηκε από την κίνηση να παύσει προσωρινά η λειτουργία τους μέχρις ότου η κυβέρνηση βρει μία λύση που θα έβγαζε τη χώρα από το οικονομικό αδιέξοδο.

Μία λύση που, 66 χρόνια μετά, τα αφεντικά των JP Morgan, Citicorp, Bankers Trust, Chase Manhattan και Travellers, παρέα με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης Κλίντον με θητείες σε εταιρίες όπως η JP Morgan και η Goldman Sachs, και πρωτεργάτη τον επί δύο δεκαετίες επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, Άλαν Γκρίνσπαν, μετατρέπει την παγκόσμια οικονομία σε ένα γιγαντιαίο καζίνο.

Οι ανεξάρτητες χρηματιστηριακές εταιρίες εξαφανίζονται και οι μικρές τράπεζες που λειτουργούσαν, ως επί το πλείστον, με συνεταιριστική μορφή, απορροφούνται από τους νέους τραπεζικούς κολοσσούς.



Τότε ξεκινά αυτό που λέμε "μεγάλο πάρτι". Την ώρα που η ανθρωπότητα γιορτάζει τον ερχομό του 21ου αιώνα, μέσα σε μια οικονομική ευθυμία άνευ προηγουμένου, ο πρόεδρος της FED, Άλαν Γκρίνσπαν, ξεκινά μία εικονικά φιλολαϊκή πολιτική χαμηλών επιτοκίων. Ρίχνει τα επιτόκια δανεισμού από το 6,5% στο 1%, με πρόφαση τη λεγόμενη φούσκα dot-com.

Πρόκειται για την χρηματιστηριακή κατάρρευση των εταιριών του Διαδικτύου, με τον δείκτη NASDAQ να χάνει από τον Μάρτιο του 2000 το 47% της αξίας του. 130 εταιρίες χρεοκόπησαν και 31.000 εργαζόμενοι των εταιριών τεχνολογίας έχασαν τη δουλειά τους εκείνη την περίοδο.

Η κίνηση του Άλαν Γκρίνσπαν απέβλεπε σε μια πολύ απλή λύση: Την μετατροπή της τεχνολογικής φούσκας σε μεσιτική. Τα στεγαστικά δάνεια εκτοξεύονται και οι επενδυτικές εταιρίες, σε συνδυασμό με τους οίκους αξιολόγησης, τζογάρουν τρισεκατομμύρια δολάρια στη μεσιτική αγορά. Όλα αυτά πάνω στις πλάτες εύθυμων πολιτών, που έβλεπαν να γίνεται πραγματικότητα το δικό τους αμερικανικό όνειρο. Από το 1996 ως το 2007 η τιμή του μέσου αμερικανικού σπιτιού αυξάνεται ως και 124%.

Το ίδιο συμβαίνει και στην Ευρώπη. Το παράδειγμα των ΗΠΑ είναι αλληλένδετο με το Ευρωπαϊκό. Μετά την νομισματική ένωση του 2001 και την επίσημη δημιουργία της ευρωζώνης, χαμηλά επιτόκια και εύκολος δανεισμός συνθέτουν μία τοξική χρηματιστηριακή ένωση γρήγορου χρήματος και τεράστιων εξαρτήσεων.

Κλειδί στο στεγαστικό τοξικό δανεισμό των ΗΠΑ υπήρξε εκείνο το σαρκαστικά φιλολαϊκό νομοσχέδιο Community Reinvestment Act, που η κυβέρνηση Κλίντον προώθησε ως τη μοναδική λύση για την εύκολη πρόσβαση των "νοικοκυραίων" σε φτηνό χρήμα. Το ίδιο νομοσχέδιο για τα μάτια του οποίου ανεστάλη η λειτουργία του νόμου Glass - Steagall.

Η νέα κατηγορία στεγαστικών δανείων υψηλού ρίσκου δημιουργεί την περίφημη αγορά των CDO's, ή αλλιώς Credit Default Obligations. Χρηματιστηριακά παράγωγα που τζόγαραν με την ικανότητα του δανειζόμενου να αποπληρώσει τα δάνεια του. Προϊόντα αστείρευτης κερδοσκοπίας, βασισμένα πάνω στα σπίτια φτωχών Αμερικανών.


Τι έφερε η κατάργηση του νόμου Glass - Steagall;


Την ελευθερία στις τράπεζες, να πακετάρουν τα επισφαλή στεγαστικά τους δάνεια, να εξασφαλίσουν υψηλές βαθμολογίες από τους "καθόλα ανεξάρτητους" ιδιωτικούς οίκους αξιολόγησης και να τα πουλούν σε επενδυτές σε ολόκληρο τον κόσμο εξασφαλίζοντας κι άλλο χρήμα για νέο δανεισμό. Μία τέλεια μπίζνα που άξιζε τις μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε προεκλογικές χορηγίες και παρασκηνιακές πιέσεις 25 ετών.

Το τζογάρισμα της Wall Street από το 1920 ως το 1929 κατάφερε μέσα σε μόλις εννέα χρόνια να καταστρέψει την αμερικανική και την παγκόσμια οικονομία, εκτοξεύοντας το φασισμό και το ναζισμό στην Ευρώπη και οδηγώντας τον πλανήτη σε έναν πόλεμο που κόστισε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.

Στη δύση του αιματηρού 20ου αιώνα και την αυγή του 21ου, το τραπεζικό τζογάρισμα κατάφερε μέσα σε 8, αυτή τη φορά χρόνια, από το 1999 ως το 2007 να κάνει και πάλι τα ίδια. Η αμέριστη εμπιστοσύνη που έδειξαν οι πρόεδροι των ισχυρότερων κρατών του κόσμου στην παγκόσμια αγορά και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κόστισε και εξακολουθεί να κοστίζει στον πλανήτη, μία εκτεταμένη λιτότητα.

Το φάντασμα του ναζισμού και του εθνικισμού πλανάται, ξανά, πάνω από την Ευρώπη. Οι ιδιωτικές τράπεζες διασώζονται από δημόσιο χρήμα μέσω μιας κούρσας ατελείωτων περικοπών και αυξημένης φορολογίας την ώρα που η αμερικανική οικονομία συμπεριφέρεται σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Το 2008 ο Δημοκρατικός, αφροαμερικανικής καταγωγής, Μπαράκ Ομπάμα, κερδίζει για πρώτη φορά τις προεδρικές εκλογές. Αντίπαλος του, τότε, ο Ρεπουμπλικάνος Τζον Μακείν. Είχαν προηγηθεί 8 χρόνια διακυβέρνησης Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, δύο εκτεταμένοι πόλεμοι σε Ιράκ και Αφγανιστάν, η κατάρρευση του παγκόσμιου κέντρου εμπορίου μετά από τρομοκρατική επίθεση που αποδόθηκε στον Οσάμα Μπιν Λάντεν και μία οικονομία που μετά την πτώχευση της Lehman Brothers έδειχνε να κατρακυλά χωρίς τελειωμό.

Ο Ομπάμα κερδίζει, αλλά κανείς δεν φαίνεται τελικά να είναι πραγματικά χαμένος. Κι αυτό για έναν πολύ απλό λόγο: Κύριος οικονομικός σύμβουλος του Μπαράκ Ομπάμα κατά τη διάρκεια της χάραξης της προεκλογικής οικονομικής του πολιτικής ήταν ο Ρόμπερτ Ρούμπιν: πρώην αντιπρόεδρος της Goldman Sachs, πρώην υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ όταν καταργήθηκε ο νόμος Glass - Steagall και ιθύνων νους του τραπεζικού κολοσσού της Citigroup.

Στο απέναντι στρατόπεδο των Ρεπουμπλικανών, το κατά CNN "οικονομικό μυαλό" του υποψηφίου Μακέιν, ήταν ο Phil Gramm. Ο άνθρωπος που έβαλε το όνομα του στον νόμο Gramm-Leach-Bliley για την κατάργηση του Glass-Steagall Act.

Οι επονομαζόμενες "too big to fail" τράπεζες "φύτεψαν" μέσα σε 66 χρόνια τούς δικούς τους ανθρώπους μέσα σε όλους τους κυβερνητικούς θώκους των ισχυρότερων κρατών του κόσμου.


Δημιούργησαν μία οικονομία όπου, σύμφωνα με έρευνα της Credit Suisse για το 2012, το 0,5% του πληθυσμού της γης κατέχει το 38,5% του συνολικού της πλούτου, ενώ το πλουσιότερο 10% έχει στα χέρια του το 82% του παγκόσμιου πλούτου. Τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχουν μόλις το 3,5% του πλούτου.

Το 2012, έτος καμπής της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της συνεχιζόμενης ύφεσης και λιτότητας, το σύνολο των περιουσιών των 84 πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη αυξήθηκε κατά 241 δισ. δολάρια, φτάνοντας συνολικά τα 1,9 τρισεκατομμύρια.

Ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, ο "μπαμπάς" των Ζάρα και Μπέρσκα, Αμάνθιο Ορτέγα, είδε την περιουσία του να αυξάνεται κατά 22 δισεκατομμύρια δολάρια σε έναν χρόνο, την ίδια στιγμή που χιλιάδες εργάτες των εταιριών του στο Μπαγκλαντές, καταπλακώνονταν από ερειπωμένες βιοτεχνίες, δουλεύοντας πάνω από 12 ώρες την ημέρα, 7 μέρες την εβδομάδα, για 40 δολάρια το μήνα.

Ο νόμος Glass - Steagall δεν εμπόδισε την εκτόξευση του καπιταλισμού, ούτε την παγκόσμια καταπίεση των εργατών. Η κατάργησή του, όμως, πάτησε το κουμπί για την μετατροπή της παγκόσμιας οικονομίας σε μία επιχείρηση χρηματοπιστωτικού τζόγου, τα αποτελέσματα της οποίας ζούμε εμείς σήμερα.


Το πού θα καταλήξει η κατάσταση αυτή, κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, οι υποσχέσεις για αναβίωση του νόμου αυτού, μόνο ως ανέκδοτο μπορούν να αντιμετωπιστούν...


Πηγή:
radiobubble news

Πηγή: http://www.ramnousia.com/

The REAL Reason Israel Attacked Syria


Πηγή: http://piperistostoma.blogspot.com/

τους 5000 αργόμισθους..



Πηγή: http://piperistostoma.blogspot.com/

What the bleep do we know (grsubs)


Πηγή: http://piperistostoma.blogspot.com/

αυταπατόμουν;

η στα εξωτερικά (χάρβαντ) σπουδαγμένη διάνοια σαμαρά είπε: "περιμέναμε αύξηση εσόδων με την αύξηση στο φπα" , εγώ σπουδαγμένος στο απθ δεν το περίμενα.
Πηγή: http://piperistostoma.blogspot.com/

ΜΕ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΟ ΠΟΛΩΝΙΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΤΗΚΕ Ο ΑΡΑΦΑΤ


Ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ, που πέθανε το 2004,
είχε δηλητηριαστεί με ραδιενεργό πολώνιο, σύμφωνα με τα συμπεράσματα από τις εργαστηριακές εξετάσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Ελβετία και περιλαμβάνονται σε ντοκιμαντέρ. Ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ, που πέθανε το 2004, είχε δηλητηριαστεί με ραδιενεργό πολώνιο, σύμφωνα με τα συμπεράσματα από τις εργαστηριακές εξετάσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Ελβετία και περιλαμβάνονται σε ένα ντοκιμαντέρ το οποίο προβάλλεται από το αραβικό τηλεοπτικό κανάλι Αλ Τζαζίρα.

Οι αναλύσεις στο ελβετικό εργαστήριο έγιναν σε βιολογικά δείγματα που ελήφθησαν από τα προσωπικά αντικείμενα και ενδύματα του Αραφάτ, τα οποία δόθηκαν στη χήρα του, Σούχα, από το στρατιωτικό νοσοκομείο του Περσί, στα νότια του Παρισιού, όπου άφησε την τελευταία του πνοή ο Παλαιστίνιος ηγέτης.

"Το συμπέρασμα είναι ότι βρήκαμε πολώνιο σε σημαντικά επίπεδα στα δείγματα αυτά", δήλωσε ο Φρανσουά Μποσίντ, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Ραδιοφυσικής της Λοζάνης.

Με ραδιενεργό πολώνιο είχε δηλητηριαστεί και ο Ρώσος πρώην κατάσκοπος Αλεξάντρ Λιτβινένκο, ο οποίος πέθανε το 2006 στο Λονδίνο.

Ο Αραφάτ ασθένησε ενώ βρισκόταν στη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης, πολιορκημένος στο γενικό επιτελείο του από τον ισραηλινό στρατό, και πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 2004 στο Περσί. Ο θάνατός του παρέμεινε ένα αίνιγμα αφού οι περίπου 50 γιατροί που τον εξέτασαν δεν κατάφεραν να προσδιορίσουν την ακριβή αιτία της επιδείνωσης της υγείας του. Οι Παλαιστίνιοι κατηγορούσαν το Ισραήλ ότι τον δηλητηρίασε.

Για να επιβεβαιωθεί ότι ο θάνατος του Αραφάτ προκλήθηκε από δηλητηρίαση με πολώνιο θα πρέπει να γίνει εκταφή της σορού του και να ακολουθήσουν εκτεταμένες αναλύσεις, πρόσθεσε ο Μποσίντ. 

"Εάν (η Σούχα Αραφάτ) θέλει πραγματικά να μάθει τι συνέβη στον σύζυγό της, θα πρέπει να βρεθεί ένα δείγμα (...) Η εκταφή του Αραφάτ θα μας παράσχει ένα δείγμα το οποίο θα πρέπει να περιέχει μεγάλη συγκέντρωση πολωνίου, εφόσον τον είχαν δηλητηριάσει", κατέληξε.
 

Πηγή: http://antidimos.blogspot.com/

Ξεπούλημα: Το ανώτερο στάδιο της «εθνικής ευθύνης»

thumb
Του Δημήτρη Μυ
Η κυβέρνηση «εθνικής συνεννόησης και ευθύνης» θα μετατρέψει την Ελλάδα σε «μια χώρα φιλική στις επενδύσεις και τους επενδυτές». Αυτό σε γενικές γραμμές ήταν το  σαφές νόημα των προγραμματικών δηλώσεων του πρωθυπουργού, το οποίο ωστόσο δημιουργεί ένα μεγάλο ερώτημα: Πως θα γίνει αυτό;
 Το ερώτημα για όσους δεν χορταίνουν με (πολιτικό) αέρα κοπανιστό, είναι ρητορικό, καθώς η απάντησή του είναι προφανής. Τα παραδείγματα άλλωστε των φιλικών προς τις...
επενδύσεις χωρών είναι πασίγνωστα, ξεκινώντας από τις χώρες της γειτονιάς μας, όπως για παράδειγμα τη Βουλγαρία και καταλήγοντας στην φιλικότερη χώρα των όπου γης επενδυτών, την Κίνα. Εκεί δηλαδή, στη Βουλγαρία που ενώ τα έχει δώσει όλα στους επενδυτές, ακόμη περιμένει τις επενδύσεις του. Εκεί, δηλαδή στην Κίνα που το ελεήμων κεφάλαιο σπεύδει για να δώσει ένα-δύο ευρώ τη μέρα σε εκατομμύρια εργαζόμενους οι οποίοι από την πολύ ευτυχία και ευγνωμοσύνη, δεν αντέχουν και πηδούν από τα παράθυρα των μεσαιωνικών κάτεργων…
 Στην Ελλάδα, βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή αυτής της πορείας προς την… ευτυχία. Πολλά οφείλονται στον Γιώργο Παπανδρέου, τεράστια ήταν η συμβολή του Λουκά Παπαδήμου, μέγιστη, ωστόσο θα αποδειχτεί η προσφορά των κυρίων Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη για την μετατροπή της Ελλάδας σε επενδυτικό παράδεισο.
Προφανώς οι εν λόγω κύριοι είτε δεν νοιάζονται και αδιαφορούν, είτε (ο κύριος Φώτης) αδυνατεί να αντιληφθεί πως ο επενδυτικός παράδεισος προϋποθέτει και τη δημιουργία μιας παράλληλης κόλασης. Αυτής της κόλασης που ήδη βιώνουν το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, τα εκατομμύρια των εργαζόμενων που ζουν (αν και έχουν εργασία) κάτω από το όριο της φτώχειας, των συνταξιούχων των 500 (και κάτω) ευρώ, των ανθρώπων που ενώ πληρώνουν μια ζωή τις εισφορές τους σήμερα αν τους τύχει και αρρωστήσουν θα πεθάνουν (ρωτήστε επ αυτού κάποιον καρκινοπαθή) στο δρόμο.
 Αυτή είναι η πορεία προς τον επενδυτικό παράδεισο, αυτή είναι η ελληνική κόλαση σήμερα. Μια κόλαση η οποία θα ολοκληρωθεί – ή τουλάχιστον αυτό έχει κατά νου να κάνει ο Σαμαράς και οι «σοσιλααριστεροί» στυλοβάτες του- με το ξεπούλημα κάθε μελλοντικής προοπτικής γι αυτόν τον τόπο: Νερά, ενέργεια, υποδομές, παραλίες, βουνά , ορυχεία, τζόγος.
Μέχρι και τα προσδοκώμενα  έσοδα από τον πιθανό πετρελαϊκό πλούτο της χώρας έχουν ήδη υποθηκεύσει/ προεξοφλήσει--- αν αναρωτιέστε γιατί σήμερα τους έπιασε ο πόνος για έρευνες και ΑΟΖ-- με αντάλλαγμα την …επόμενη δόση.
Αυτός είναι, λοιπόν, ο στόχος της κυβέρνησης «εθνικής ευθύνης», ο οποίος, προφανώς, αργά ή γρήγορα, θα φέρει το έθνος, την κοινωνία, τον λαό, ενώπιον των ευθυνών του…
(από topontiki)

Πηγή: http://antidimos.blogspot.com/

Κρείττων… παλαιοκομματισμός!

 Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς


Ένας (ευρω)βουλευτής αποχώρησε από το κόμμα με το οποίο εξελέγη στην Ευρωβουλή. Δεν είναι ο πρώτος, ούτε θα είναι � � τελευταίος.
Εξήγησε ότι διαφωνεί με ορισμένες από τις πολιτικές που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση, την οποία στηρίζει το (πρώην) κόμμα του. Δεν έχει μεγάλη σημασία ότι αυτές τις πολιτικές ακολουθούσε και το (πρώην) κόμμα του, όταν ήταν μόνο του στην κυβέρνηση. Τώρα του ήρθε να.........
διαφωνήσει, τώρα διαφώνησε. Ούτε είναι πρωτοφανές ότι, ενώ αποχωρεί από το κόμμα που τον εξέλεξε, δεν παραιτείται από την έδρα του. Το έχουν κάνει κι άλλοι, οι περισσότεροι, στο παρελθόν.
Στην περίπτωση, όμως, του σημερινού πρωταγωνιστή, Κρίτωνα Αρσένη, υπάρχουν δυο ιδιαιτερότητες. Πρώτον, η θέση στην ευρωβουλή είναι καθαρός διορισμός. Δεν έχει καν το άλλοθι ότι εξελέγη με σταυρό προτίμησης, άρα δικαιούται, έστω κατά το ήμισυ, να κρατήσει την έδρα. Εξελέγη γιατί ο αρχηγός του κόμματος, ο τότε αρχηγός, τον έβαλε στις πρώτες θέσεις της λίστας. Άραγε, ο κ. Αρσένης ενημέρωσε τον Γιώργο Παπανδρέου ότι θα α� �οχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ και τον ρώτησε αν πρέπει να παραιτηθεί από ευρωβουλευτής;

Το δεύτερο και σημαντικότερο: ο κ. Αρσένης είναι νέος στην ηλικία και εμφανίζεται ως φορέας κάποιων νέων ιδεών και νέας νοοτροπίας. Η σημερινή στάση του, όμως, ταυτίζεται απολύτως με τη γνωστή παλαιοκομματική λογική, που θέλει και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο. Δηλαδή, ο ίδιος εμφανίζεται να διαμαρτύρεται για όσα κάνει το (πρώην) κόμμα του, αλλά κρατάει τη θεσούλα, που εκείνο του έδωσε. Και εν προκειμένω δεν πρόκειται για θεσούλα, αλλά για θεσάρα με πολλές χιλιάδες ευρώ μηνιαίες απολαβές.
Υπάρχει και κάτι ακόμη χειρότερο: στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την άρνησή του να παραιτηθεί από ευρωβουλευτής, πήρε σβάρνα τα μέσα ενημέρωσης και είπε ότι δεν το κάνει γιατί θέλει «να υπερασπιστεί τα κινήματα των πολιτών». Αν ήταν γνήσιος φορέας νέων ιδεών και όχι παλαιοκομματικής νοοτροπίας, θα αποχωρούσε από το κόμμα του, θα τους έτριβε στη μούρη την παραίτηση από την έδρα του Στρασβούργου και θα κατέβαινε στον δρόμο, μαζί με τα «κινήματα των πολιτών», να υπερασπιστεί τις ιδέες του. Τότε κανείς δεν θα μπορούσε να του πει ότι παριστάνει εκ του ασφαλούς τον «αντάρτη» ούτε ότι είναι -κι αυτός- πολιτικό προϊόν της οικογενειοκρατίας.

Κρίμα που άλλος ένας νέος άνθρωπος υιοθετεί γνωστά παλαιοκομματικά τερτίπια. Και δυο φορές κρίμα που ο ευρωβουλευτής Κρίτων δεν γνωρίζει ότι, τουλάχιστον ορισμένες φορές, «κρε� �ττον του λαλείν το σιγάν».
*Κρείττων: ισχυρότερος, καλύτερος, ηθικά ανώτερος (τα λεξικά)
ς.

Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/

Thursday, May 30, 2013

Τουρνουά Ενηλίκων “ΚΑΛΑΜΑΤΑ OPEN 2013”

Ο.Α.Καλαμάτας
Ο Όμιλος Αντισφαίρισης Καλαμάτας θα διοργανώσει Τουρνουά Ενηλίκων "ΚΑΛΑΜΑΤΑ OPEN 2013", για όλους τους αθλητές - μέλη και φίλους του Ομίλου. 
Θα διεξαχθούν δύο (2) κατηγορίες μονού ανδρών και μια κατηγορία μονού γυναικών (ανάλογα με τις συμμετοχές), ήτοι: 
α) Ενηλίκων Αντρών κάτω των 45 ετών, β) Ενηλίκων Αντρών άνω των 45 ετών και γ) Γυναικών χωρίς ηλικιακό όριο. 
Επίσης θα....
Διαβάστε τη συνέχεια....
Πηγή: http://pkampas.blogspot.com/

Με τρία χρυσά μετάλλια οι αθλητές του ΣΔΥ Μεσσηνίας κ.κ. Μπέκος και Καλυβιώτης στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα βετεράνων "Τρίτσεια 2013" (Φωτογραφίες)

Με ιδιαίτερη τιμή συγχαίρουμε τους Βετεράνους Αθλητές του Συλλόγου Δρομέων Υγείας Μεσσηνίας, κυρίους Αναστάσιο Μπέκο και Νικόλαο Καλυβιώτη, οι οποίοι διέπρεψαν στη κατηγορία τους, παίρνοντας τρία χρυσά μετάλλια στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα βετεράνων Αθλητών ¨ΤΡΙΤΣΕΙΑ 2013¨, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο το απόγευμα 25 Μαΐου και την Κυριακή 26 Μαΐου το πρωί, στο....
Διαβάστε τη συνέχεια....
Πηγή: http://pkampas.blogspot.com/

Πώς θα συμπληρώσετε τη φορολογική σας δήλωση

Πώς θα συμπληρώσετε τη φορολογική σας δήλωσηΔόθηκε στη δημοσιότητα ο Οδηγός για τη συμπλήρωση των Δηλώσεων Φορολογίας Εισοδήματος Οικονομικού Έτους 2013.
Μέσω του φυλλαδίου παρέχονται οδηγίες για τη σωστή συμπλήρωση της ετήσιας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος που θα υποβάλλουν οι φορολογούμενοι κατά το οικονομικό έτος 2013 και θα περιλαμβάνουν τα εισοδήματα που απέκτησαν κατά τη διάρκεια του 2012. 

Στο πρώτο μέρος του φυλλαδίου παρέχονται πληροφορίες για....
Διαβάστε τη συνέχεια....
Πηγή: http://pkampas.blogspot.com/

Στη Βουλή μεταφέρεται η μάχη για το αντιρατσιστικό

Οι πρόεδροι των δύο κομμάτων, Ευάγγελος Βενιζέλος και Φώτης Κουβέλης μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν την Τρίτη αποφάσισαν να καταθέσουν από κοινού, τα δύο κόμματα, ως πρόταση νόμου το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Νωρίτερα πηγές της Ιπποκράτους διευκρίνιζαν ότι σε περίπτωση που η κυβέρνηση δεν προχωρήσει στην κατάθεση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης, τότε....
Διαβάστε τη συνέχεια....
Πηγή: http://pkampas.blogspot.com/

Σε "καλή" και "κακή" τράπεζα διαχωρίστηκε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο


Υπουργείο Οικονομικών και Τράπεζα της Ελλάδος ανακοίνωσαν την διάσπαση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου σε καλή (μεταβατική) και κακή Τράπεζα . Η λύση αυτή εξασφαλίζει στην μεταβατική τράπεζα που θα δημιουργηθεί επάρκεια κεφαλαίων και ρευστότητας προστατεύοντας έτσι πλήρως τους καταθέτες του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Αντίθετα τόσο η ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών όσο και αυτή της Τραπέζης της Ελλάδος δεν αποσαφηνίζει τι μέλλει γενέσθαι με τους εργαζόμενους στο Τ. Τ. Σύμφωνα με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος απεδέχθη τη σχετική εισήγηση της Τράπεζας της Ελλάδος, ιδρύεται μεταβατικό πιστωτικό ίδρυμα με την επωνυμία Νέο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο καθ΄εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 3601/2007 Mε την εφαρμογή των διατάξεων αυτών, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, εντάσσεται σε καθεστώς εξυγίανσης και ιδρύεται μεταβατικό πιστωτικό ίδρυμα, με την επωνυμία «Νέο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο», στο οποίο μεταφέρονται το σύνολο των καταθέσεων (ιδιωτών, τραπεζών και δημοσίου) και το υγιές ενεργητικό (χαρτοφυλάκιο δανείων και τίτλων) της παλιάς τράπεζας.

Η νεοϊδρυθείσα τράπεζα, έλαβε άδεια λειτουργίας από την Τράπεζα της Ελλάδος και ενισχύθηκε κεφαλαιακά από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το οποίο είναι και ο μοναδικός μέτοχος της νέας τράπεζας. Η νέα τράπεζα είναι πλήρως κεφαλαιοποιημένη και έχει πρόσβαση σε ρευστότητα από το Ευρωσύστημα, μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος και συνεχίζει κανονικά τη λειτουργία της με στόχο το ταχύτερο δυνατόν να διατεθούν οι μετοχές της προς πώληση.

Τα μέλη του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου που διορίστηκαν με την ίδια απόφαση απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης του Ελληνικού Δημοσίου, της Τράπεζας της Ελλάδος και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Η νεοϊδρυθείσα τράπεζα, η οποία θα λειτουργεί υπό την επωνυμία «Νέο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο», έλαβε άδεια λειτουργίας από την Τράπεζα της Ελλάδος και ενισχύθηκε κεφαλαιακά από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το οποίο αποτελεί και τον μοναδικό μέτοχό της.

Η άδεια της παλαιάς τράπεζας ανακλήθηκε. Η παλαιά τράπεζα τίθεται σε ειδική εκκαθάριση και εκκαθαριστής ορίστηκε η κα Μαργαρίτα Μάλλη. Από το προϊόν της εκκαθάρισης θα ικανοποιηθούν απαιτήσεις τρίτων κατά τη σειρά προτεραιότητας που ορίζει ο νόμος.

Πηγή: http://www.greekznews.com/

Τόμσεν: Το ελληνικό χρέος "δεν είναι βιώσιμο" χωρίς βοήθεια από την ΕΕ


Το ελληνικό χρέος "δεν είναι βιώσιμο" χωρίς άμεσες μεταφορές πόρων στον ελληνικό προϋπολογισμό από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία "δεσμεύτηκε", προς την κατεύθυνση αυτή τον Δεκέμβριο, δήλωσε σήμερα ο Πολ Τόμσεν εμπειρογνώμονας του ΔΝΤ.
"Βλέπουμε ότι υπάρχει ένα κενό" στον προϋπολογισμό, στους στόχους που πρέπει να επιτύχει η Ελλάδα και "όποιο κι αν είναι αυτό, οι Ευρωπαίοι πρέπει να το καλύψουν", δήλωσε ο Τόμσεν μέσω τηλεδιάσκεψη, δύο ημέρες μετά την αποδέσμευση από το ΔΝΤ μιας δόσης ύψους 3,2 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα.

Ο εμπειρογνώμονας του ΔΝΤ επεσήμανε ότι υπήρχε ένα κενό στη χρηματοδότηση που μπορεί να φθάσει έως και 9,5 δισ. ευρώ έως το 2015-2016, σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις, για να θεωρηθεί το χρέος βιώσιμο και να μπορεί η χώρα να ελπίζει να επιστρέψει στις αγορές για χρηματοδότηση.
Ο Τόμσεν υπενθύμισε ότι κατά τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ τον Δεκέμβριο, η ζώνη του ευρώ "είχε δεσμευτεί να παράσχει όλα όσα είναι αναγκαία για να μειωθεί το χρέος στον επιδιωκόμενο στόχο", δηλαδή "κάτω από το 110% του ΑΕΠ έως το 2022", αντί του 120% έως το 2020.

Σε αυτή τη σύνοδο κορυφής, οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ συμφώνησαν να συνεχίσουν τις πληρωμές των δανείων προς την Ελλάδα μετά από ένα μπλοκάρισμα πολλών μηνών από την άνοιξη, λόγω της πολιτικής κρίσης στη χώρα.
Στη συνέντευξή του που δόθηκε πριν από λίγες ώρες από το ΔΝΤ, ο Τόμσεν επέμεινε επίσης στο ότι το χρέος "εξακολουθεί να είναι πολύ υψηλό", παρά τις αναδιαρθρώσεις που έχουν ήδη γίνει, και εκτίμησε ότι θα μπορούσε να παραμείνει έτσι τη απουσία οποιασδήποτε "ελάφρυνσης" ή μιας "μακροπρόθεσμης" βοήθειας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Επιπλέον, σε ότι αφορά τη δημοσιονομική κρίση, ο Τόμσεν αναγνώρισε ότι "η Ελλάδα είχε ήδη διανύσει περισσότερο από το μισό δρόμο" για την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών της, σημείωσε όμως ότι υπάρχει ακόμη δρόμος να διανύσει" για να φτάσει εκεί.

Υπενθύμισε ότι η ελληνική πολιτική σκηνή παραμένει "εύθραυστη", κάτι που σημαίνει "περισσότερη δουλειά για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης" των επενδυτών.
Για να αποφευχθούν περαιτέρω περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, είναι "ζωτικής σημασίας" να καταπολεμηθεί "σοβαρά" η φοροδιαφυγή, ενδημικό πρόβλημα, και να μειωθεί ο αριθμός των δημόσιων υπαλλήλων, σημείωσε ο Τόμσεν.

"Αν το πρόγραμμα εφαρμοστεί όπως έχει συμφωνηθεί, η Ελλάδα θα επιβιώσει και θα ευημερήσει στη ζώνη του ευρώ. Αλλά δεν είμαστε ακόμη εκεί", υπογράμμισε τέλος ο Τόμσεν. 

Πηγή: http://www.greekznews.com/

Δούρου: Πατριωτισμός είναι να βρει δουλειά ο άνεργος

Δούρου: Πατριωτισμός είναι να βρει δουλειά ο άνεργος
«Αποθέωση της υποκρισίας» αποτελεί, σύμφωνα με τη βουλευτή Β' Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ, Ρένα Δούρου, το να εγκαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ για ενδοτικότητα από εκείνους που άρθρωσαν το mea culpa ενώπιον της Μέρκελ.
Αντιθέτως, λέει η κ. Δούρου με συνέντευξή της στις 6 μέρες, η συνάντηση Τσίπρα-Σόιμπλε εκθέτει την κυβέρνηση, η οποία τελεί υπό πανικό και επιδίδεται σε επιδείξεις ψευτοπατριωτισμού στο εσωτερικό της χώρας.
Οσον αφορά τα ταξίδια της ηγεσίας στο εξωτερικό, σημειώνει ότι η διάνοιξη διαύλων επικοινωνίας συνιστά αυτονόητη τακτική στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον και όχι "ευθυγράμμιση".
Επίσης, αναφερόμενη στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, διαπιστώνει ότι η συγκυρία κρύβει απειλές και προσφέρει ευκαιρίες, αναφέρεται στον "γέροντα Παστίτσιο" τονίζοντας «για εκείνον και όχι για τη λίστα Λαγκάρντ ζήτησαν τη συνδρομή της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ενώ για τις καταλήψεις λέει πως «είναι ψευτοπατριωτική η πολιτική μέσω των επιχειρήσεων Δένδια σε χώρους καταλήψεων».
Οσον αφορά τα ελληνοτουρκικά «διαπραγματεύσεις με την Τουρκία δεν σημαίνει εκπτώσεις στα κυριαρχικά μας δικαιώματα» λέει.

Πηγή: http://www.greekznews.com/

500.000 “όμηροι” εργαζόμενοι – Ποιοι θα δουλέψουν μέχρι και 8 χρόνια παραπάνω!!!

500.000

Το τρίτο μνημόνιο "εγκλωβίζει" ιδιωτικούς και δημοσίους υπαλλήλους
-Μεγάλοι "χαμένοι" οι ασφαλισμένοι του ΟΓΑ και οι γυναίκες
-Πιο ήπιες οι αλλαγές στους δημοσίους υπαλλήλους
-Ποιοι εξαιρούνται από την αύξηση ορίων ηλικίας
Με τα ποσοστά ανεργίας να αυξάνονται συνεχώς και τα στοιχεία να είναι ιδιαίτερα αποθαρρυντικά, μισό εκατομμύριο εργαζόμενοι… καλούνται να δουλέψουν από 2 έως 8 χρόνια παραπάνω, με βάση τις τρίτες μνημονιακές διατάξεις για το Ασφαλιστικό.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία", με τα περισσότερα χρόνια, θα επιβαρυνθούν οι γυναίκες, οι οποίες θα χρειαστεί να δουλέψουν μέχρι και 8 χρόνια παραπάνω για να συνταξιοδοτηθούν. Αντίθετα, οι άνδρες "φορτώνονται" με 2 έως 5 χρόνια επιπλέον εργασίας.

Ιδιαίτερα επιβαρυντική είναι η κατάσταση στον ΟΓΑ, καθώς οι αγρότες δεν είχαν πρόωρο δικαίωμα συνταξιοδότησης με αποτέλεσμα όσοι φέτος έμπαιναν στο 65ο έτος ηλικίας, να μένουν εντός συστήματος μέχρι να συμπληρώσουν τα 67 τους χρόνια. Ο μέσος ετήσιο αριθμός συνταξιοδότησης αγροτών από τον ΟΓΑ είναι 20.000 άτομα, κάτι που σημαίνει ότι φέτος αλλά και το 2014, θα βγουν ελάχιστοι στη σύνταξη. Ανάλογη είναι η κατάσταση σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ, αλλά και στο ΙΚΑ.

Πιο ήπιες είναι οι αλλαγές στο Ασφαλιστικό για τους δημοσίους υπαλλήλους, καθώς υπάρχου ν πολλές εξαιρέσεις, ιδιαίτερα για το έτος θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 25ετή εργασία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, αρκετές κατηγορίες να γλιτώνουν το όριο των 67 ετών.

Από την αύξηση των ορίων ηλικίας ή και του χρόνου ασφάλισης, εξαιρούνται οι ασφαλισμένες μητέρες και οι χήροι πατέρες ανίκανων για κάθε βιοποριστική εργασία τέκνων, οι οποίοι θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης με τις ισχύουσες γενικές ειδικές ή καταστατικές διατάξεις.
Επίσης, οι ασφαλισμένοι που έχουν ενταχθεί σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας (νόμο ς 4024/2011), οι γυναίκες με ανήλικο τέκνο που έως το 2010 είχαν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα και μπορούν να κάνουν χρήση συνταξιοδότησης αν και όποτε το επιθυμούν, ενώ δεν θα επηρεαστούν καθόλου όσοι έχουν ασφαλιστεί για πρώτη φορά πριν από τις 31 Δεκεμβρίου 1982, για τους οποίους εξακολουθούν να ισχύουν οι προϋποθέσεις που ίσχυαν πριν από το 2010.

Τέλος, τη γλιτώνουν όσοι θεμελίωσαν δικαίωμα μέσα στη διετία 2011-2012 και υπάγονται σε μεταβατικό καθεστώς. Μάλιστα, τη συγκεκριμένη διετία υπάρχουν ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους άντρες με ανήλ� �κα παιδιά.

Όσοι θεμελιώνουν δικαίωμα μετά την 1η Ιανουαρίου 2013, θα έχουν δικαίωμα πλήρους σύνταξης στα 67 χρόνια και μειωμένης στα 62.

Τρία χρόνια επιπλέον, θα δουλέψουν όσι θέλουν να αποχωρήσουν με περισσότερα από 35 έτη ασφάλισης, καθώς η έξοδος θα γίνεται με 40 έτη στα 62.


Read more: http://www.osybusdrivers.com

Πηγή: http://www.greekznews.com/