Λιωμένο Σκουπίδι.

Και σήμερα θα τραβήξω κατά τον καφενέ.
Ετσι...κουτσαίνοντας.
Να πιω το καφεδάκι μου. Να απολαύσω...ηρεμία.

Και σήμερα θα κάνω τον γνώριμο συμβιβασμό μου.
Θα κάνω τα στραβά μάτια.
Για τον διπλανό Ανήμπορο. Τον απέναντι Άνεργο.

Πάλι θα ξεχαστώ.
Στον καφενέ με την κουβέντα, στο σπίτι με το Λειβαδίτη.
Η ψυχική μου ηρεμία προέχει.

Κρύβομαι...
Τη νύχτα στα Ονειρα.
Τη μέρα στα περασμένα. Στους κάποτε Αγώνες.
Τρομάρα μου...

Θα βρίσω τη ζέστη. Τα λαμόγια. Τη Μέρκελ.
Θα νοσταλγήσω τη Σάμο.
Θα στρέψω τα μάτια στον Ορλιακα...
Θα ισορροπήσω.

Θα ξεφύγω.
ΟΛΟΙ έχουν ένα τρόπο να ξεφεύγουν.
Θα κλείσω τα μάτια. Θα ταξιδέψω.
Εχω μπόλικα κίνητρα γι΄αυτό.
Τον Πόνο των Αλλων. Την Απελπισία των Αλλων.
Εχω εργαλεία και υλικά να το πετύχω.
Τις Ψευδαισθήσεις. Τις Ανοχές. Τις Σιωπές.
....................................

Χάνω το Φως μου. Την Ψυχή μου.
Κατέληξα ένας "σοφός" Ανόητος.
Επικίνδυνος Φοβιτσιάρης.
Ενα σκουριασμένο τίποτα.

Βοήθεια χρειάζομαι.
Μιά Φωνή να με Ξυπνήσει.
Ενα Χέρι να με Τραβήξει.

Και ποιός ξέρει;;
Αν τα Χέρια δεθούν και οι Φωνές ενωθούν
να γεννηθεί η Νέα Ελπίδα...
Οι Νέοι Αγώνες.
Θα αφυπνιστούν οι Ηγεσίες...
να πάψω κι εγώ νάμαι ένα λιωμένο Σκουπίδι...


Το παρόν κείμενο το έγραψε ο Δημήτριος Ζ για το προσωπικό του blog, ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΡΑΚΙ

Πηγή: http://www.ramnousia.com/