Ουτοπία είναι ο μη τόπος. Ο τόπος που δεν υπήρξε ποτέ. Ουτοπία είναι η ιδανική κοινωνία. Που δεν υπάρχει. Αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν θα υπάρξει κάποτε. Σήμερα μάλιστα υπάρχουν πολλά σημάδια ότι μπορεί να υπάρξει.
Σήμερα ζούμε την ουτοπία.
Μην έχετε καμία αμφιβολία, αυτό που ζούμε είναι ουτοπία.
Μπορεί να μην είναι η δική μας ουτοπία αλλά, για κάποιους, είναι αυτό που επιθυμούσαν με όλο τους το είναι. Είναι η δική τους ιδανική κοινωνία.
Κάποιοι ζουν σήμερα την ουτοπία τους. Που για την πλειοψηφία των πολιτών του πλανήτη είναι εφιάλτης.
Δεν τους περνούσε από το μυαλό πως, εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες αιώνων, θα γίνονταν ερείπια μέσα σε μερικά χρόνια και οι πολίτες θα γίνονταν ελαστικοί, απασχολήσιμοι, διαθέσιμοι και, τελικά -αυτό που δεν λέει κανείς-, εκμεταλλεύσιμοι.
Και μάλιστα, με την δική τους επιθυμία: «Παρακαλώ, δώστε μου μια δουλειά. Ας με εκμεταλλευτεί κάποιος.».
Δεν ήταν αυτό ουτοπία πριν από μερικά χρόνια;
Ήταν.
Ζούμε την καπιταλιστική ουτοπία της ελεύθερης αγοράς.
Αν υπάρχει κάτι θετικό στη σημερινή καπιταλιστική ουτοπία, είναι ότι αποδεικνύει πως η ουτοπία είναι, τελικά, ένας υπαρκτός τόπος.
Η ουτοπία είναι ένας τόπος που δεν υπήρξε αλλά μπορεί να υπάρξει.
Ψηλά τα κεφάλια λοιπόν και το βλέμμα στο μέλλον με αισιοδοξία και πίστη.
Η ουτοπία ενός δίκαιου και ανθρώπινου πλανήτη, όπου όλοι οι άνθρωποι θα ζουν αγαπημένοι, αδελφωμένοι και με αξιοπρέπεια, δεν είναι ουτοπία.
Αφού υπάρχει η δική τους ουτοπία, μπορεί να υπάρξει και η δική μας.
Μην έχετε καμία αμφιβολία, αυτό που ζούμε είναι ουτοπία.
Μπορεί να μην είναι η δική μας ουτοπία αλλά, για κάποιους, είναι αυτό που επιθυμούσαν με όλο τους το είναι. Είναι η δική τους ιδανική κοινωνία.
Κάποιοι ζουν σήμερα την ουτοπία τους. Που για την πλειοψηφία των πολιτών του πλανήτη είναι εφιάλτης.
Ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν θα μπορούσαν οι οικονομικές ελίτ κάθε χώρας να φανταστούν πως θα υπάρξει μια ημέρα που θα έχουν όλα τα χαρτιά δικά τους, όλους τους νόμους με το μέρος τους, οι εργαζόμενοι θα είναι σχεδόν περιττοί, και, απέναντί τους, θα έχουν πολίτες χωρίς δικαιώματα, πολίτες φοβισμένους και πρόθυμους να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης, με αντάλλαγμα μια προσωρινή θέση κακοπληρωμένης εργασίας.
Δεν τους περνούσε από το μυαλό πως, εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες αιώνων, θα γίνονταν ερείπια μέσα σε μερικά χρόνια και οι πολίτες θα γίνονταν ελαστικοί, απασχολήσιμοι, διαθέσιμοι και, τελικά -αυτό που δεν λέει κανείς-, εκμεταλλεύσιμοι.
Και μάλιστα, με την δική τους επιθυμία: «Παρακαλώ, δώστε μου μια δουλειά. Ας με εκμεταλλευτεί κάποιος.».
Δεν ήταν αυτό ουτοπία πριν από μερικά χρόνια;
Ήταν.
Ζούμε την καπιταλιστική ουτοπία της ελεύθερης αγοράς.
Για αυτούς είναι ουτοπία, για εμάς είναι δυστοπία.
Αν υπάρχει κάτι θετικό στη σημερινή καπιταλιστική ουτοπία, είναι ότι αποδεικνύει πως η ουτοπία είναι, τελικά, ένας υπαρκτός τόπος.
Η ουτοπία είναι ένας τόπος που δεν υπήρξε αλλά μπορεί να υπάρξει.
Ψηλά τα κεφάλια λοιπόν και το βλέμμα στο μέλλον με αισιοδοξία και πίστη.
Η ουτοπία ενός δίκαιου και ανθρώπινου πλανήτη, όπου όλοι οι άνθρωποι θα ζουν αγαπημένοι, αδελφωμένοι και με αξιοπρέπεια, δεν είναι ουτοπία.
Αφού υπάρχει η δική τους ουτοπία, μπορεί να υπάρξει και η δική μας.
ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ
Πηγή: http://www.ramnousia.com/
No comments:
Post a Comment