Ανθηρή η φαντασία των Ελλήνων

Εναλλακτική αντίσταση των Ελλήνων στην κρίση.

«Μου κουρεύεις τα μαλλιά, σου αλλάζω τα λάστιχα του αυτοκινήτου: Επειδή οι Έλληνες δεν αναμένουν πλέον τίποτα από τους πολιτικούς τους, αναπτύσσουν καταπληκτικές ιδέες για να βοηθήσουνε ο ένας τον άλλον».

Άρθρο της γερμανικής εφημερίδας SUEDDEUTSCHE ZEITUNG

Του Kai Strittmatter

Εύβοια / Κατερίνη / Βόλος – Μιλάμε για ανθισμένα τοπία. Μιλάμε για την Ελλάδα, για το νησί της Εύβοιας, για το χωριό Άγιος. Πάνω από το χωριό ένα φυσικό παρατηρητήριο, όπου μπορείς να κοιτάξεις τη βόρεια πλευρά της Εύβοιας και όπου και να γυρίσεις το κεφάλι σ' αυτή την καταπράσινη πλαγιά, σε συνεπαίρνει το άρωμα από τα ανοιξιάτικα λουλούδια. Λεβάντα και χαμομήλι μεγαλώνουνε ανάμεσα στο γρασίδι και μία ανθισμένη Κουτσουπιά (Ιούδας) προσπαθεί να φτάσει
τον ουρανό – μία έκρηξη του ροζ. Και κάπου εκεί ανάμεσα ο Παναγιώτης Κάντας, 29 χρονών, με μακριά δεμένα μαλλιά, τελειόφοιτος Πληροφορικής και σχεδιασμού ιστοσελίδων και τώρα αγρότης με ιδέες για την αλλαγή του κόσμου. Και πιο συγκεκριμένα θέλει να αλλάξει την Ελλάδα. «Δεν υπάρχει νόημα σε όλα αυτά που συμβαίνουνε στη χώρα μου. Η ζωή μας ήταν μία ψευδαίσθηση» και συνεχίζει «αντιθέτως αυτή η συκιά, είναι πραγματικότητα, τα φρούτα της ωριμάζουνε, τα
μαζεύεις και τα τρως».

Δύο στους τρεις, δηλαδή 68% των ερωτηθέντων Ελλήνων, σε μία έρευνα του Μαρτίου, απάντησαν ότι θέλουνε να εγκαταλείψουν τις πόλεις. Να φύγουν μακριά από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και να επιστρέψουν στο χωριό των γονέων και των παππούδων τους. Ένας στους πέντε, στην ίδια έρευνα, απάντησε πως ήδη έχει κάνει ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Η μεγάλη φυγή; Ίσως. Αλλά και η μεγάλη αφύπνιση. Κάτι γίνεται στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι ξυπνούν από το κώμα τω ν τελευταίων δύο ετών και αποχωρίζονται τον κόσμο της ωραιοπάθειας και του εύκολου χρήματος των δύο τελευταίων δεκαετιών. Οι άνθρωποι επιλέγουν μία άλλη ψήφο. Μία ψήφο πιο σημαντική απ' αυτή των εκλογών της Κυριακής – οι πρώτες από την αρχή της κρίσης – που έρχεται να αναδείξει παλιούς πολιτικούς εκ νέου κυβερνώντες. Η αφύπνιση: «Ο Έλληνας πρέπει να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, μόνο τότε αντιδρά».

«Παίρνουμε πρωτοβουλία» λέει ο γυμναστής από την Κατερίνη και δεν είναι ο μοναδικός. «Βλέπω μια έκρηξη ιδεών», λέει ο διευθυντής του τομέα της υγείας στο Βόλο. «Βιώνουμε ένα νέο κύμα δημιουργικότητας, ένα νέο είδος πολίτη», συνεχίζει ο θεατρικός διευθυντής από τη Θεσσαλονίκη. Μικρές ουτοπίες καταλαμβάνουν το για πολλά χρόνια κατεστημένο. Και πάντα πάλι αυτή η λέξη: Επανάσταση.


Ερώτηση: Γιατί σήμερα όλοι σε αυτήν την χώρα μιλούν για τις πατάτες;
Ακόμα μια ερώτηση, ο κος Ηλίας Τσολακίδης το θεωρεί βασικό: Γιατί οι Γερμανοί παραμελούν την Ελλάδα;
Γιατί ως τουρίστες πετάνε τις μπύρες από τα παράθυρα των αυτοκινήτων και παρκάρουνε στο πεζοδρόμιο, πράγματα που δε θα κάνανε ποτέ στη χώρα τους;
Και πώς οι Έλληνες του εξωτερικού διαπρέπουν;
Αυτό συμβαίνει γιατί, οι συνθήκες διαμορφώνουν τους ανθρώπους.

Ο κος Τσολακίδης είναι πεπεισμένος γι' αυτό και αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο έγινε ο πρωτεργάτης του κινήματος της πατάτας.

 Οι Έλληνες μείνανε έκπληκτοι.. «Χρειάστηκαν τρεις άνθρωποι, ένας υπολογιστής και τίποτα περισσότερο». Αναρωτιέται γιατί πραγματικά κανείς μας τόσο καιρό δεν το είχε κάνει; Ο πενηντατετράχρονος κος Τσολακίδης πιστεύει: «Ο Έλληνας πρέπει να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, μόνο τότε αντιδρά». Ο κος Τσολακίδης μιλάει για τους Έλληνες σαν να είναι ξένοι, γιατί
τους παρατηρεί από μακριά. Σπούδασε στη σχολή γυμναστικής ακαδημίας της Κολωνίας και τώρα εργάζεται στο Ευρωπαϊκό Κολλέγιο Αθλητικής Επιστήμης. Μοιράζει το χρόνο του μεταξύ της Κολωνίας και της πατρίδας του, της Κατερίνης. Τα χρόνια στη Γερμανία τον διαμορφώσανε και του διδάξανε όχι μόνο να παρατηρεί αλλά και να πράττει.

Ερώτηση: Η ελληνική πατάτα στις αρχές του έτους δεν πήγαινε καλά. Κανένας δεν την ήθελε. Απ' την άλλη, η αιγυπτιακή πατάτα κόστιζε μόνο δέκα έως δώδεκα σεντς το κιλό, τα μισά απ' αυτά τα χρήματα τα χρειάζονται οι αγρότες εδώ για να καλύψουν τα έξοδα τους. Βέβαια στα ράφια του σούπερ μάρκετ η τιμή τους ήταν σχεδόν 80 σεντς. Στην απελπισία τους οι αγρότες από το Νευροκόπι πήγανε στις υπαίθριες αγορές και χαρίζανε την συγκομιδή τους. Ο κος Τσολακίδης προέρχεται από μια οικογένεια αγροτών. Ο πατέρας του καλλι εργούσε ακτινίδια και πολύ συχνά οι έμποροι του κρατούσανε χρήματα από τις εισπράξεις του. Κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας των αγροτών ο κος Τσολακίδης είχε ήδη ξεκινήσει την πρωτοβουλία «Εθελοντές του νομού Πιερίας». Περιφρουρούσαν τα δάση το καλοκαίρι και αναγγέλλανε τις πυρκαγιές.

Η ιδέα του ήταν πραγματικά απλή: Γιατί δεν αγοράζουμε εμείς απευθείας τις πατάτες από τους αγρότες και να παρακάμψουμε του μεσάζοντες; Ήρθε σε επαφή με τους αγρότες από το Νευροκόπι, και δημιούργησε μία νέα ιστοσελίδα: Από την εγγραφή συνεδρίων για το αθλητικό κολλέγιο έγινε η «εγγραφή πατατών». Κατόπιν φτάσανε και τα πρώτα φορτηγά. Η επιτυχία του κινήματος υπήρξε εντυπωσιακή με την τιμή του κιλού να πέφτει στα 25 λεπτά. Το πρώτο Σάββατο πωλήθηκαν 24 τόνοι πατάτας, ενώ περίπου 100 άνθ� �ωποι έφυγαν από εκεί με άδεια χέρια. Το επόμενο Σάββατο πωλήθηκαν άλλοι 75 τόνοι. Περισσότεροι από 60 βοηθοί-εθελοντές συμμετείχαν. «Ήταν μία μικρή γιορτή».

Δεν έμεινε όμως μόνο στην πατάτα, επεκτάθηκε στο αλεύρι, στο ρύζι, στο ελαιόλαδο. Η ομάδα δεν έχει ούτε Πρόεδρο ούτε προϋπολογισμό, στηρίζεται μόνο στους εθελοντές και σε μία βάση δεδομένων. Περισσότερες από 3000 οικογένειες στην Κατερίνη συμμετέχουνε, σε μια πόλη 60.000 κατοίκων. Οι παραγωγοί ελαιολάδου ταξιδέψανε από όλη την Ελλάδα το τελευταίο Σαββατοκύριακο, και όπως εξηγούν οι «Εθελοντές του νομού Πιερίας», ψάχνανε τόσο καιρό για έναν προμηθευτή.

Εσείς γίνατε μια δύναμη, η επανάσταση της πατάτας, και σε όλη την Ελλάδα θέλουνε να μιμηθούνε το πρότυπο των αγροτών από το Νευροκόπι, οι οποίοι πούλησαν σε μόλις τέσσερις εβδομάδες 17 εκατομμύρια κιλά πατάτας.

Περισσότεροι από 2500 κάτοικοι της Κατερίνης συγκεντρώθηκαν την Κυριακή και συζητήσανε για το λάδι. «Επρόκειτο για άσκηση δημοκρατίας», λέει ο κος Τσολακίδης. Το δοχείο πέντε λίτρων κοστίζει 13 ευρώ, ενώ στο σούπερ μάρκετ το διπλάσιο. Ο κος Τσολακίδης ρωτά τη σερβιτόρα ποιες είναι οι αμοιβές της και εκείνη απαντά 25 ευρώ την ημέρα. Και συνεχίζει,  «Με την αγορά δύο δοχείων λαδιού εξοικονομεί ένα ημερομίσθιο». Ήδη έχουνε παραγγείλει 125 τόνους. Ένας κύριος κατεβαίνει από το ποδ� �λατο, πλησιάζει τον κο Τσολακίδη του σφίγγει το χέρι και λέει:
«Ο Τσολακίδης είναι ήρωας. Γράφει ιστορία». Ο κος Τσολακίδης συνεχίζει, «από ψηλά δε θα πρέπει να περιμένουμε καμιά αλλαγή, η αλλαγή θα έρθει από εμάς». Και συμπληρώνει:  «Οι πολιτικοί μας είναι θλιβερές φιγούρες, η πολιτική μας πνίγει. Άρα πρέπει να αλλάξουμε. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Να φανούμε αλληλέγγυοι».
Η σύζυγός του είναι υπεύθυνη σε ένα νηπιαγωγείο, κέρδιζε μέχρι την προηγούμενη χρονιά 1350 ευρώ το μήνα, ενώ σήμερα μόλις 750 ευρώ. Αυτή είναι η καθημερινότητα στην Ελλάδα. «Το κάνουμε αυτό εδώ για τους συνανθρώπους μας, για τη χώρα μας. Όμως αυτό κάνει καλό και σε εμάς τους ίδιους. Είναι το όπλο μας ενάντια στην κατάθλιψη».

Τα σχολεία αμπελουργίας είναι γεμάτα και οι άνθρωποι γίνονται αγρότες, όπως και οι πρόγονοι τους στο παρελθόν.


Ένα αντίδοτο. Στο Βόλο, δύο ώρες μακριά από την Κατερίνη το έχουνε επίσης προσπαθήσει. Από το Βόλο ξεκινήσανε οι θρυλικοί Αργοναύτες το ταξίδι τους για το Χρυσόμαλλο Δέρας και την κόρη του βασιλιά Μήδεια. Ο Βόλος έχει πάει ένα βήμα παραπέρα από την Κατερίνη. Δεν έχουνε προετοιμαστεί για την έξοδο από το €, αλλά έχουνε κάνει κάτι άλλο, χρησιμοποιούνε ένα εναλλακτικό νόμισμα. Έχουνε δημιουργήσει το δικό τους νόμισμα, το TEM (Τοπική Εναλλακτική Μονάδα).
Με το ΤΕΜ μπορεί κάποιος να κόψει τα μαλλιά του, να κάνει κράτηση δωματίου σε ξενοδοχείο ή να παραγγείλει από την εταιρία του κου Διονύσιου Χαστούκη. «Αυτό δεν είναι το νόημα του πολιτισμού;», αναρωτιέται ο κος Χαστούκης, Σεφ και μάγειρας. «Θα πρέπει να αναρωτιόμαστε: Τι μπορώ να προσφέρω στους γείτονες μου και τι μπορούν εκείνοι να μου προσφέρουν; Για να είμαι ειλικρινής το € με τσαντίζει. Έφερε όλες τις χώρες στο ίδιο επίπεδο, ενώ δε θα μπορούσαν ποτέ να είναι ισότιμες. Μπορούμε να συγκριθούμε με τη Γερμανία; Παλιά υπήρχανε πολλά εργοστάσια εδώ, τώρα έχουνε όλα κλείσει».

Το TEM κερδίζεται από την προσφορά υπηρεσιών (μαθήματα κιθάρας, μαθήματα γιόγκα), ή όταν πωλείται κάτι ή όταν κάποιος επιτελεί χρήσιμο κοινωνικό έργο. Ο άνεργος ξυλουργός για παράδειγμα, ο οποίος φτιάχνει του πάγκους στην υπαίθρια αγορά του Σαββάτου, όπου μπορεί κανείς   να αγοράσει μόνο με ΤΕΜ, κερδίζει 6 ΤΕΜ την ώρα. Ο ξυλουργός παίρνει τα ΤΕΜ του και πηγαίνει στον κο Γιώργο Ζάκη, ο οποίος του τοποθετεί δύο νέες ρόδες. Ο κος Ζάκης επιδεικνύει περήφανα το νέο του κούρεμα: «Δέκα ΤΕΜ». Επίσης ο κος Ζάκης αγοράζει με ΤΕΜ ελιές και μαρμελάδα για τα τρία παιδιά. Το συνεργείο είναι νέο, και ο κος Ζάκης για πρώτη φορά είναι αφεντικό του εαυτού του. Στην παλιά του δουλειά ο μισθός του μειώθηκε κατά 30 τοις εκατό. «Πλέον τα χρήματα δεν ήτανε αρκετά για να μπορώ να εξασφαλίσω το φαγητό των παιδιών μου». Αμέσως μετά το άνοιγμα του συνεργείου του, ο κος Ζάκης εντάχθηκε στο δίκτυο του ΤΕΜ. «Πρώτα ήταν διαφήμιση για μένα. Ερχόντουσαν πελάτες που δεν τους είχα δει ποτέ». Σύντομα βρήκε όμως ένα νέο κίνητρο για να συνεχίσει να το κάνει. «Με τον τρόπο αυτό μπορούν να βοηθηθούν άνθρωποι που πλέον δεν έχουνε πόρους. Πιστεύω δεν θα ξαναζήσουμε πείνα. Πρέπει ο ένας να παρασταθεί στον άλλον».

Ο εμπνευστής του TEM, κος Γιάννης Γρηγορίου όταν τον ρωτάνε πώς αυτός και οι συνάδελφοί του ξεκινήσανε το εναλλακτικό νόμισμα πριν από σχεδόν τρία χρόνια τότε απαντά:
«Το Άγιο Πνεύμα ήρθε από πάνω μας. Η Ιδέα ήταν στον αέρα». Σύντομα ξέσπασε η κρίση, αλλά η κρίση έχει και τα καλά της με την έννοια ότι έκανε τους ανθρώπους πιο αλληλέγγυους και τους έστρεψε στην αναζήτηση αληθινών αξιών αντί νέων δανείων.

«Ξαφνικά οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για τέτοιες ιδέες», λέει ο κος Γρηγορίου. «Η ιδέα των τοπικών νομισμάτων δεν είναι νέα. Η κρίση έκανε τους ανθρώπους στο Βόλο περισσότερο φιλόδοξους. Ένας στους δύο νέους κάτω των 25 ετών είναι άνεργος. Η δυναμικότερη ομάδα του πληθυσμού δεν συμμετέχει στην κοινωνική διαδικασία», λέει ο κος Γρηγορίου. «Το δίκτυο του TEM πρέπει να είναι μία πόρτα για εσάς για να μπορέσετε να επανενταχθείτε. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κοινωνία συμμετέχει, οι άνθρωποι πληρώνουν με TEM. < b>Το Ευρώ είναι το νόμισμα που προκύπτει από την Κεντρική Τράπεζα, ενώ το ΤΕΜ είναι αποτέλεσμα της κοινωνικά χρήσιμης εργασίας», καταλήγει. Η εκκλησία στηρίζει αυτή την προσπάθεια.

Έτσι ανταλλάσσει κανείς εργασία με ΤΕΜ , την απόγνωση με την ελπίδα. Το δίκτυο του ΤΕΜ αριθμεί ήδη 800 άτομα και ο κος Γρηγορίου εκτιμά πως τα μέλη θα φτάσουνε του 2000 με 3000 στο τέλος του έτους. Όλη η οργάνωση γίνεται μέσω του Διαδικτύου με μία πλατφόρμα, η οποία τρέχει με λογισμικό ανοιχτού κώδικα από την Ολλανδία. Η πληρωμή γίνεται με ειδικά έντυπα επιταγών, και μερικές φορές ακόμη και μέσω SMS.
Αυτό λέει ο κος Γρηγορίου, ήταν μόνο η αρχή. Εν τω μεταξύ περισσότερες από 350 παρόμοιες πρωτοβουλίες λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα. Η επόμενη ιδέα είναι ένας γεωργικός συνεταιρισμός, ο οποίος θα λειτουργεί μόνο με TEM. Πάνω απ 'όλα όμως, τώρα αυτό που προέχει είναι ο συντονισμός όλων αυτών των πρωτοβουλιών στη χώρα. «Θα μπορούσαμε να παίρνουμε ελαιόλαδο από την Κρήτη και να τους στέλνουμε μήλα», λέει ο κος Γρηγορίου. «Ψευδαισθήσεις δεν Έχουμε. Είμαστε πολύ μικρά ψάρια. Αλλά για την ψυχή μας αυτό δουλεύ ει. Πιθανώς, η πραγματική μας επιρροή δεν είναι τόσο μεγάλη όσο αυτό που συμβολίζει».

 Στο μαγειρείο του, ο κος Χαστούκης πηγαίνει στην κουζίνα και ακούγεται μία βραχνή φωνή «Σίγουρα, για μια τόσο μικρή πόλη όπως εδώ πρόκειται για ένα πείραμα που εύκολα ελέγχεται. Αλλά ποιος ξέρει; Αν αναπτυχθούμε εδώ και είμαστε τυχεροί, ίσως τότε βρει απήχηση και αλλού».


Στο νησί της Εύβοιας. Ένας κήπος, ένα εργαστήριο στην ύπαιθρο. Ο Peter Gabriel, ένας νεαρός άνδρας με γυμνό το πάνω μέρος του σώματος του. Ο Παναγιώτης Κάντας εργάζεται για το μέλλον. Εδώ κτίζεται μία οικοκοινότητα. Ο Αποστόλης και ο φίλος του, γεννηθήκανε και οι δύο στην Αθήνα, και μέχρι πρόσφατα δουλεύανε με καλές αμοιβές ως σχεδιαστές ιστοσελίδων. Μέχρι που ανακαλύψανε ότι: «Εκεί έξω υπάρχει ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος. Ένας κόσμος που έχει νόημα». Η Πέπη  έρχεται. Είναι μία κοινωνική λειτουργός, η οποία έφυγε από την Αθήνα και πήγε στο νησί. Ο πατέρας του Αποστόλη είναι εδώ στο σπίτι. Αυτό έγινε το Μάιο του 2010. Το μήνα εκείνο κατά τον οποίο η Ελλάδα συμφώνησε και έλαβε το πρώτο πακέτο διάσωσης. "Αληθινά και Ελεύθερα" ονόμασαν το εγχείρημά τους. «Όταν φθάσαμε εδώ», υπενθυμίζει ο είκοσιεννιάχρονος Παναγιώτης, «Ήμασταν οι ανόητοι. Οι άνθρωποι μας ρωτούσανε: Δεν έχετε εσείς δουλειά;» από τότε έχουνε γίνει εκπληκτικά πράγματα. «Σήμερα, μας πλησιάζουνε οι άνθρωποι κα ι μας ρωτούν αν μπορούν να έρθουν; Μερικοί έρχονται αμέσως μαζί με τη βαλίτσα τους».

Εν τω μεταξύ είναι πλέον σαφές για το ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι του που οδήγησαν τη χώρα στην σημερινή της κατάσταση, ο αχαλίνωτος καταναλωτισμός και οι 'χειριστές' ενός απατηλού κόσμου. Και ξαφνικά συναντάς ακόμα έναν άλλο συνομιλητή, ο οποίος ονειρεύεται για τη ζωή στη χώρα. Ο Αθηναίος αρχιτέκτονας και η σύζυγός του, ψυχολόγος, θέλουνε να επιστρέψουνε στο χωριό των γονέων τους. («ελιές, κρασί, μελιτζάνες, ντομάτες, λίγες κατσίκες για το γάλα και το τυρί, είναι αρκετά»).

Ο νεαρός καλλιτέχνης, ο οποίος κληρονόμησε από τον πατέρα του ένα κομμάτι γης σε ένα νησί. («Στην ιδανική περίπτωση ένας συνεταιρισμός με μία παρέα φίλων»). Οι δύο καθηγήτριες που εκτρέφουνε σαλιγκάρια («Η Κρίση βοήθησε τους Έλληνες. Όλοι αλλάζουμε»).

Το μαθήματα τυροκομίας κα ι αμπελουργίας των γεωργικών σχολών είναι σε πλήρη άνθηση. Από το 2010, 33.000 Έλληνες, κάτοικοι των πόλεων γυρίσανε πίσω και γίνανε αγρότες ή ψαράδες. Και περισσότεροι από 1,5 εκατομμύρια φαίνεται να σκέφτονται σοβαρά να μετακινηθούνε προς την περιφέρεια.


Η πόλη, λέει ο νέος αγρότης, Απόστολος Σιάνος, ήταν πάντα μια μεγάλη ελπίδα για τους νέους για μια καλύτερη ζωή. Αυτό πλέον έχει ξεπεραστεί. Πλέον δεν βρίσκεις εργασία, όλα γίνονται ακριβότερα, και η αποσύνθεση της Αθήνας, την καθιστά την πόλη χρόνο με το χρόνο ανυπόφορη. Εκείνος γονατίζει μπροστά σε μία καστανιά την οποία έχουνε καταστρέψει οι κατσίκες του γείτονα. Ένας «Δασόκηπος» να γεμίσει και πάλι το χωριό με καστανιές, ξηρούς καρπούς και φρούτα. Από το ύψωμα εμφανίζεται ο Ιωάννης.

 Ο Ιωάννης είναι εδώ και λίγες εβδομάδες στο χωριό. Είναι Χημικός Μηχανικός, θα έκανε το διδακτορικό του όταν αποφάσισε το εξής: «Όλα αυτά δεν φέρνουνε τίποτα περισσότερο. Η κρίση μας έχει δείξει ότι το σύστημά μας δεν είναι λειτουργικό. Οι γονείς μας, οι οποίοι ζήσανε τον Εμφύλιο, τη δικτατορία προσπαθήσανε να μας προστατεύσουν από όλα αυτά. Ξοδέψανε τα χρήματά τους για εμάς, αλλά τώρα βρίσκονται και αυτοί σε ένα τέλμα. Και βλέπουμε ότι η ζωή που οι γονείς μας θέλησαν για εμάς είναι κάτι αδύνατ� �».

Δίπλα στην τσουγκράνα και στο πριόνι βρίσκεται ανοικτός ένας φορητός υπολογιστής. Χωρίς το Διαδίκτυο δε θα γινότανε τίποτα εδώ.

Οι άνθρωποι αυτοί, που κάνουν μία νέα αρχή, που ονειρεύονται μία άλλη Ελλάδα, δεν απομονώνονται στον κόσμο τους. Κάθε άλλο. Είναι όλοι με τον τρόπο τους παιδιά και ωφελημένοι από την παγκοσμιοποίηση. Είναι δικτυωμένοι και δέχονται επιρροές από το εξωτερικό. «Χωρίς το Διαδίκτυο αυτό θα ήταν αδύνατον», λέει ο πρωτεργάτης του κινήματος της πατάτας, κος Τσολακίδης.

Σε αυτό το εργαστήριο των νέων αγροτών, ο Παναγιώτης και ο Απόστολος έχουνε ανοικτό τον φορητό υπολογιστή δίπλα στην τσουγκράνα και το πριόνι. «Ζούμε στην Εποχή της Πληροφορίας», είπε ο Παναγιώτης. «Το να μην ενημερώνεσαι δεν αποτελεί πλέον επιλογή». Κατά το παρελθόν κάποιος θα το αποκαλούσε εγκατάλειψη, πλέον αυτή τη λέξη πλέον δεν την συναντά κανείς, παρόλο που η μισή Ελλάδα αυτό θέλει. Οι δύο βιοκαλλιεργητές ταξιδεύουν σε όλη την Ευρώπη σε αναζήτηση νέων ιδεών και θέλοντας να εμπνεύσουν τους άλλους. Πρόσφατα βρέθηκαν στο TEDx της
Βαρκελώνης (Independently organized TED events).

Είναι στα σκαριά η αναγέννηση της Ελλάδας;
Ναι, εκατό τοις εκατό, πιστεύει ο Παναγιώτης Κάντας. «Δουλεύει για τους ανθρώπους που έχουνε ήδη ξυπνήσει. Και οι υπόλοιποι, οι οποίοι την Κυριακή βλέπουνε το παλιό φθαρμένο πρόσωπό τους και γι΄αυτούς λειτουργεί με το δικό τους τρόπο. Κάποιοι ξυπνούν νωρίς και κάποιοι πιο αργά». Μετά γελάει και λέει: «έχω μία καλή είδηση για τον καθένα, αλλά ξέρετε τι; Θα πρέπει ο καθένας να φροντίσει από μόνος του γι' αυτο».




Free and Real



Σχετικά άρθρα:
Μίκρο- Επιχειρείν και ανταλλακτική οικονομία


ΤΕΜ (Τοπική Εναλλακτική Μονάδα) αντί για ευρώ;;


Τοπικές κοινωνίες «εγκαταλείπουν» το Ευρώ


Η λύση για το χρέος: Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα


Ζωή χωρίς χρήματα ή το μέλλον της κοινωνίας μας;


Πρόταση για ένα Εθνικό Εναλλακτικό Οικονομικό Σύστημα, με γραμμάτιο ενέργειας αντί για νόμισμα


Όραμα μιας κοινωνίας χωρίς χρήματα, του δεν πληρώνω αλλά και προσφέρω.


Οικονομία Βάσει Πόρων


Οικονομία χωρίς Χρήμα


Το πείραμα του Wörgl: Μια πρωτότυπη οικονομική ιδέα ή μια ιστορία σαν παραμύθι

Πηγή: http://www.ramnousia.com/