Ήταν πολύ ευγενική η χειρονομία του Ευάγγελου Βενιζέλου να επιτρέψει στον Αντώνη Σαμαρά, να είναι πρωθυπουργός στην κυβέρνησή του. Ο ίδιος ανέλαβε την Αντιπροεδρία και το Υπουργείο Εξωτερικών. Συνολικά λοιπόν, σε μια κυβέρνηση με 41 μέλη (την ώρα που απολύονται από το Δημόσιο χιλιάδες) το ένα τέταρτο καταλαμβάνεται από επιλογές του Βενιζέλου. Για να μην μιλήσουμε γι αυτούς από τη ΝΔ, που δεν έχουν τη θέση που θα ήθελαν εξαιτίας των απαιτήσεων του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.
Προφανώς και το μεγάλο θύμα είναι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε ως μπαμπούλας στην αρχή και στη συνέχεια ως σφαχτάρι σε αυτό τον επικείμενο ανασχηματισμό. Όταν Κουβέλης και Βενιζέλος είχαν συμφωνήσει από κοινού να πιέσουν τον Σαμαρά μετά τις εξελίξεις στην ΕΡΤ, διέρρευσαν το όνομα του Αβραμόπουλου, ως αυτού που θα πρότειναν για την πρωθυπουργία για να μην πάμε σε εκλογές. Έντρομος ο Σαμαράς είχε επικοινωνήσει με τον Αβραμόπουλο ο οποίος τον διαβεβαίωσε πως τιμά το συμβόλαιο τιμής μαζί του και δεν θα αποδεχθεί τέτοιο ρόλο αποστάτη.
Αλλά η τιμή του Βενιζέλου είναι κάτι διαφορετικό και έτσι όχι μόνο απαίτησε το ΥΠΕΞ, όχι μόνο ζήτησε να είναι μόνος Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και να μην είναι και ο Αβραμόπουλος,αλλά ανάγκασε και τον Σαμαρά να εννοεί πια άλλο πράγμα λέγοντας «συμβόλαιο τιμής».
Σκούπισαν λοιπόν βιαστικά στη Συγγρού τις κόκκινες γραμμές ενθύμιο Κουβέλη και κρέμασαν απ έξω το πράσινο φωτάκι για να σηματοδοτήσουν αυτή την εκπόρνευση που θέλει να λέει ο ένας ότι οδήγησε τον άλλο.
Η αλήθεια είναι πως ο Βενιζέλος κατάφερε το μέγιστο των αξιώσεών του. Χωρίς να εκπροσωπεί τίποτα πολιτικά, έσυρε το Σαμαρά ενάντια στο κόμμα του, αφού τον πέρασε από μια πρωτοφανή διαδικασία παζαριών και εκβιασμών. Το αποτέλεσμα είναι, η κυβέρνηση που σχηματίστηκε και η οποία εκπροσωπεί την μνημονιακή πολιτική όπως θα την διατυπώσει το κυβερνητικό σχήμα στο οποίο στριμώχνονται Σαμαρικοί, Καραμανλικοί, Μητσοτακικοί και βέβαια Βενιζελικοί. Με αυτή την τρομερή εργονομία πολιτικής θα επιχειρηθεί να δημιουργηθούν ως τις επόμενες εκ� �ογές οι νέοι δράκοι από τους οποίους θα κινδυνεύουμε.
Είναι βέβαιο πως αν ο Βενιζέλος χρησιμοιούσε τους πολιτικούς εκβιασμούς για να περάσει ας πούμε το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που λέει ότι απαιτούσε θα το είχε καταφέρει. Αλλά προφανώς ο σκοπός του ήταν η εξουσία. Σε αυτό το μόρφωμα λοιπόν που δημιουργήθηκε με κεφάλι Σαμαρά και σώμα Βενιζέλου, σε αυτό τον κέρβερο του πολιτικού αμοραλισμού, θα ριχτούν για εξολόθρευση όλες οι κοινωνικές ευαισθησίες.
Ο Βενιζέλος, αφού έκανε τη ΝΔ άνω κάτω, επέλεξε για τον εαυτό του το ρόλο του ΥΠΕΞ. Έτσι αφ ενός βγαίνει από το πλάνο ελέγχου της τρόικας και επιχειρεί μια διεθνή διάσωση. Το επόμενο διάστημα μέσω των εθνικών θεμάτων που θα προκύψουν θα χρειαστεί να κάνει χειρισμούς.
Ας θυμηθούμε δύο χειρισμούς που έκανε ο Βενιζέλος σε θέματα που αφορούσαν τον «ξένο» παράγοντα:
Το σκάνδαλο των υποβρυχίων και το σκάνδαλο της SIEMENS. Και στις δύο περιπτώσεις η Ελλάδα έπρεπε να αποζημιωθεί, αλλά τα θέματα έληξε υπέρ των Γερμανών ο Βενιζέλος. Αν κατά τον ίδιο τρόπο διευθετήσει τα εθνικά θέματα, τότε θα γίνει αρκετά αγαπητός σε ξένους κύκλους που φαντάζομαι πιστεύει πως θα τον διασώσουν.
Η λειτουργία των προσώπων σε αυτό το σχήμα προφανώς και δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία. Απλώς η επιλογή τους σηματοδοτεί συμβολισμούς για την αξιοκρατία του «Κυβερνητικού Δημοσίου». Έτσι για παράδειγμα μπορεί να έφυγε ο γίγαντας του Πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας από το Υπουργείο, αλλά την Υγεία (και τις φαρμακευτικές) ανέλαβε η Μοιραράκη της πολιτικής Άδωνις Γεωργιάδης. Μπορεί να εξαφανίστηκε ο καραμανλικός Στυλιανίδης αλλά στο λάκο των απολύσεων ρίχτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Οι συμβολισμοί στη νέα κυβέρνηση θα ήταν πιο εξώφθαλμ οι αν ο Σαμαράς επέλεγε να υπουργοποιήσει τον Κώστα Πρέκα και τον Κίμωνα Κουλούρη.
Ζούμε την εποχή που θα ακούς να παίζει «Καρμινα Μπουράνα» και δεν θα ξέρεις αν από τους καπνούς θα αναδυθεί ο Βενιζέλος ή ο Άδωνις!
Αυτό που πρόκειται να γίνει στη ΝΔ εξαιτίας του Βενιζέλου και αυτό που ο Σαμαράς αποδέχεται ως αναγκαίο κακό, το ξέρει. Ο Σαμαράς ζει με το σύνδρομο καταδίωξης ότι η σύγκρουση με τον Βενιζέλο όχι μόνο θα τον ρίξει απ την κυβέρνηση αλλά θα στρέψει και το επιχειρηματικό καταστημένο με το οποίο συνδέεται στενά, εναντίον του. Και δεν θέλει να περάσει ξανά τον καταθλιπτικό χειμώνα που ακολούθησε την βραχύβεια Πολιτική του Άνοιξη.
Αυτό που ξέρει ο Σαμαράς είναι αυτό που έχει πει στις 4 Μαίου του 2012 για το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ: «Δεν συμφέρει τον ελληνικό λαό να γίνει τέτοια συγκυβέρνηση, συμφέρει μόνο το ΠΑΣΟΚ, για να πέσει στα μαλακά, συμφέρει τη διαπλοκή και τα εξωθεσμικά κέντρα. Αν κάναμε κυβέρνηση μαζί με το ΠΑΣΟΚ, θα ήμασταν αιχμάλωτοι της δικής του πολιτικής».
Έτσι ακριβώς.
Προφανώς και το μεγάλο θύμα είναι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε ως μπαμπούλας στην αρχή και στη συνέχεια ως σφαχτάρι σε αυτό τον επικείμενο ανασχηματισμό. Όταν Κουβέλης και Βενιζέλος είχαν συμφωνήσει από κοινού να πιέσουν τον Σαμαρά μετά τις εξελίξεις στην ΕΡΤ, διέρρευσαν το όνομα του Αβραμόπουλου, ως αυτού που θα πρότειναν για την πρωθυπουργία για να μην πάμε σε εκλογές. Έντρομος ο Σαμαράς είχε επικοινωνήσει με τον Αβραμόπουλο ο οποίος τον διαβεβαίωσε πως τιμά το συμβόλαιο τιμής μαζί του και δεν θα αποδεχθεί τέτοιο ρόλο αποστάτη.
Αλλά η τιμή του Βενιζέλου είναι κάτι διαφορετικό και έτσι όχι μόνο απαίτησε το ΥΠΕΞ, όχι μόνο ζήτησε να είναι μόνος Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και να μην είναι και ο Αβραμόπουλος,αλλά ανάγκασε και τον Σαμαρά να εννοεί πια άλλο πράγμα λέγοντας «συμβόλαιο τιμής».
Σκούπισαν λοιπόν βιαστικά στη Συγγρού τις κόκκινες γραμμές ενθύμιο Κουβέλη και κρέμασαν απ έξω το πράσινο φωτάκι για να σηματοδοτήσουν αυτή την εκπόρνευση που θέλει να λέει ο ένας ότι οδήγησε τον άλλο.
Έτσι ο Σαμαράς λέει πως διασώθηκε κάνοντας το ΠΑΣΟΚ μια δεξιά συνιστώσα της ακροδεξιάς πολιτικής του και ο Βενιζέλος πως ανάγκασε τη ΝΔ να σκύψει και να προσκυνήσει το βουλιμικό πολιτικό, και μάλιστα κενό ψηφοφόρων, εγώ του.
Η αλήθεια είναι πως ο Βενιζέλος κατάφερε το μέγιστο των αξιώσεών του. Χωρίς να εκπροσωπεί τίποτα πολιτικά, έσυρε το Σαμαρά ενάντια στο κόμμα του, αφού τον πέρασε από μια πρωτοφανή διαδικασία παζαριών και εκβιασμών. Το αποτέλεσμα είναι, η κυβέρνηση που σχηματίστηκε και η οποία εκπροσωπεί την μνημονιακή πολιτική όπως θα την διατυπώσει το κυβερνητικό σχήμα στο οποίο στριμώχνονται Σαμαρικοί, Καραμανλικοί, Μητσοτακικοί και βέβαια Βενιζελικοί. Με αυτή την τρομερή εργονομία πολιτικής θα επιχειρηθεί να δημιουργηθούν ως τις επόμενες εκ� �ογές οι νέοι δράκοι από τους οποίους θα κινδυνεύουμε.
Είναι βέβαιο πως αν ο Βενιζέλος χρησιμοιούσε τους πολιτικούς εκβιασμούς για να περάσει ας πούμε το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που λέει ότι απαιτούσε θα το είχε καταφέρει. Αλλά προφανώς ο σκοπός του ήταν η εξουσία. Σε αυτό το μόρφωμα λοιπόν που δημιουργήθηκε με κεφάλι Σαμαρά και σώμα Βενιζέλου, σε αυτό τον κέρβερο του πολιτικού αμοραλισμού, θα ριχτούν για εξολόθρευση όλες οι κοινωνικές ευαισθησίες.
Ο Βενιζέλος, αφού έκανε τη ΝΔ άνω κάτω, επέλεξε για τον εαυτό του το ρόλο του ΥΠΕΞ. Έτσι αφ ενός βγαίνει από το πλάνο ελέγχου της τρόικας και επιχειρεί μια διεθνή διάσωση. Το επόμενο διάστημα μέσω των εθνικών θεμάτων που θα προκύψουν θα χρειαστεί να κάνει χειρισμούς.
Ας θυμηθούμε δύο χειρισμούς που έκανε ο Βενιζέλος σε θέματα που αφορούσαν τον «ξένο» παράγοντα:
Το σκάνδαλο των υποβρυχίων και το σκάνδαλο της SIEMENS. Και στις δύο περιπτώσεις η Ελλάδα έπρεπε να αποζημιωθεί, αλλά τα θέματα έληξε υπέρ των Γερμανών ο Βενιζέλος. Αν κατά τον ίδιο τρόπο διευθετήσει τα εθνικά θέματα, τότε θα γίνει αρκετά αγαπητός σε ξένους κύκλους που φαντάζομαι πιστεύει πως θα τον διασώσουν.
Η λειτουργία των προσώπων σε αυτό το σχήμα προφανώς και δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία. Απλώς η επιλογή τους σηματοδοτεί συμβολισμούς για την αξιοκρατία του «Κυβερνητικού Δημοσίου». Έτσι για παράδειγμα μπορεί να έφυγε ο γίγαντας του Πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας από το Υπουργείο, αλλά την Υγεία (και τις φαρμακευτικές) ανέλαβε η Μοιραράκη της πολιτικής Άδωνις Γεωργιάδης. Μπορεί να εξαφανίστηκε ο καραμανλικός Στυλιανίδης αλλά στο λάκο των απολύσεων ρίχτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Οι συμβολισμοί στη νέα κυβέρνηση θα ήταν πιο εξώφθαλμ οι αν ο Σαμαράς επέλεγε να υπουργοποιήσει τον Κώστα Πρέκα και τον Κίμωνα Κουλούρη.
Ζούμε την εποχή που θα ακούς να παίζει «Καρμινα Μπουράνα» και δεν θα ξέρεις αν από τους καπνούς θα αναδυθεί ο Βενιζέλος ή ο Άδωνις!
Αυτό που πρόκειται να γίνει στη ΝΔ εξαιτίας του Βενιζέλου και αυτό που ο Σαμαράς αποδέχεται ως αναγκαίο κακό, το ξέρει. Ο Σαμαράς ζει με το σύνδρομο καταδίωξης ότι η σύγκρουση με τον Βενιζέλο όχι μόνο θα τον ρίξει απ την κυβέρνηση αλλά θα στρέψει και το επιχειρηματικό καταστημένο με το οποίο συνδέεται στενά, εναντίον του. Και δεν θέλει να περάσει ξανά τον καταθλιπτικό χειμώνα που ακολούθησε την βραχύβεια Πολιτική του Άνοιξη.
Αυτό που ξέρει ο Σαμαράς είναι αυτό που έχει πει στις 4 Μαίου του 2012 για το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ: «Δεν συμφέρει τον ελληνικό λαό να γίνει τέτοια συγκυβέρνηση, συμφέρει μόνο το ΠΑΣΟΚ, για να πέσει στα μαλακά, συμφέρει τη διαπλοκή και τα εξωθεσμικά κέντρα. Αν κάναμε κυβέρνηση μαζί με το ΠΑΣΟΚ, θα ήμασταν αιχμάλωτοι της δικής του πολιτικής».
Έτσι ακριβώς.
Από το Κουτί της πανδώρας
Πηγή: http://www.ramnousia.com/
No comments:
Post a Comment