Κάποτε στις κρίσιμες στιγμές, ο άνθρωπος νιώθει την ανάγκη της συμπόνιας προς τον συνάνθρωπο. Αυτό το αίσθημα δεν είναι πια κοινωνικό όπως οι περισσότερες από τις κινήσεις μας. Αντικρίζουμε τον πόνο στο βλέμμα του άλλου και η ανθρωπιά μας εκδηλώνεται ελεύθερα με όλη της τη δύναμη.
Εκείνες τις στιγμές ο άνθρωπος είναι ένα δέντρο. Ένα δέντρο που προσφέρει τη σκιά του σε όλους τους ανθρώπους, ακόμα και σ' αυτούς που θέλουν να το κόψουν. Τότε μόνο, ο άνθρωπος είναι άνθρωπος διότι φαίνεται μέσα του η ανθρωπιά της ανθρωπότητας. Όλοι μας έχουμε νιώσει κάποια στιγμή της ζωής μας αυτό το επικίνδυνο αίσθημα. Σπάνιοι όμως είναι εκείνοι που ξέρουν ότι κάποιοι ζουν μ' αυτόν τον τρόπο κάθε στιγμή της ζωής τους.
Το να υποφέρεις για τους άλλους δεν είναι μόνο φυσιολογικό, είναι ανθρώπινο και η ανθρωπότητα το έχει ανάγκη. Διότι αυτή η συμπόνια, η εμπάθεια με την αρχαία της έννοια, είναι το στίγμα του αλτρουισμού.
Διαβάστε την συνέχεια Sophia-Siglitiki.blogspot.gr/Αέναη επΑνάσταση
Φώτο: A Palestinian boy holding his brother, after their parents were killed in Israeli attacks on Gaza. Photo by Bareeq B. Barqawi (Daily Pictures)
Πηγή: http://www.eglimatikotita.gr/
No comments:
Post a Comment